بررسی دلایل عدم استفاده از اوراق بهادار بیمه ای در ایران

شرکت های بیمه باتوجه به ماهیت فعالیتی که دارند با ریسک های مختلفی سروکار دارند، و درعین حال به دنبال روشهایی هستند که بخشی از ریسک های خود را انتقال دهند. اوراق بهادار بیمه ای از ابزارهای نوظهور در این زمینه می باشد که از سال ۱۹۹۰ در جهان مورداستفاده قرار گرفته است و به عنوان جایگزین روشهای قدیمی امکان تامین مالی و انتقال ریسک برای بیمه گران را فراهم می سازد. در ایران نیز در سال ۲۰۱۹ دستورالعمل های استفاده از آن توسط بیمه مرکزی جمهوری اسلامی و با اخذ تاییدیه فقهی و تصویب شورای عالی بورس، تهیه شده است ، ولی علی رغم گذشت چندین سال هیچ کاربردی در صنعت بیمه ایران نداشته است . هدف پژوهش حاضر بررسی دلایل عدم استفاده از اوراق بهادار بیمه ای در صنعت بیمه ایران می باشد که با روش تحلیل مضمون (تحلیل تماتیک ) انجام شده است و جمع آوری دادهها از طریق مصاحبه غیرساختاریافته با مدیران ارشد صنعت بیمه به اجرا درآمده است . در نهایت با کدگذاری مفاهیم مورد اشاره در مصاحبه ها و تحلیل مصاحبه های انجام شده مضامین فراگیر استخراج شده است .یافته های تحقیق حاضر عبارتاند از ۱-نبود بسترهای مناسب اعم از مجوزهای قانونی ، نبود مرکز داده و روشهای مناسب برای اندازه گیری ریسک قراردادها ۲-تورم و نوسانات اقتصادی ۳- عدم شناخت کافی در زمینه اوراق بهادار بیمه ای در ایران ۴- عدم نیاز به استفاده از اوراق بهادار بیمه ای در برخی از شرکت ها ۵- مناسب نبودن مدلهای قیمت گذاری اوراق بهادار بیمه ای در ایران.هریک از موارد شناسایی شده هم به طور مستقل و هم با تاثیرگذاری بریکدیگر بر عدم تمایل شرکت های بیمه ایران برای استفاده از اوراق بهادار بیمه ای موثرند. باتوجه به شرایط اقتصادی کشور در زمان تحریم که امکان استفاده از پوشش اتکایی خارج از کشور، وجود ندارد و نیز با عنایت به اهمیت استفاده از ابزارهای مالی جدید در این حوزه، به نظر می رسد انجام پژوهش های بیشتر در راستای رفع کردن هریک از موانع شناسایی شده و فراهم آوردن زمینه بهرهبردن از این ابزار مالی در صنعت بیمه کشور حائز اهمیت و راهگشا خواهد بود.

کلیدواژه ها:

ابزارهای مالی نوین ، اوراق بهادار بیمه ای ، انتقال ریسک ، تامین مالی ، سرمایه گذاری