مطالعه ارتباط کیفیت خواب با دیسترس اخلاقی و ناگویی خلقی پرستاران بخش مراقبتهای ویژه و اورژانس بیمارستان امام زمان (عج) شهر مشهد در زمان پساکرونا

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین کیفیت خواب با دیسترس اخلاقی و ناگویی خلقی پرستاران بخش مراقبت های ویژه و اورژانس بیمارستان امام زمان (عج) شهر مشهد در زمان پساکرونا می باشد. تحقیق حاضر از لحاظ روش از نوع توصیفی و همبستگی بوده و جامعه ی آن کلیه پرستاران بخش مراقبتهای ویژه و اورژانس بیمارستان امام زمان (عج) شهر مشهد بوده که تعداد آنها ۱۱۵ نفر (۵۲ نفر بخش مراقبت های ویژه و ۶۳ نفر اورژانس) می باشند که به دلیل پایین بودن تعداد نفرات جامعه حاضر، تمام افراد جامعه به عنوان نمونه انتخاب گردیده است. ابزار تحقیق پرسشنامه بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون گروه-های t مستقل، پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره خطی با پیش فرض نرمال بودن توزیع داده ها به وسیله ی آزمون کولموگروف- اسمیرنوف استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که بین کیفیت خواب با دیسترس اخلاقی و ناگویی خلقی پرستاران بخش مراقبت های ویژه و اورژانس بیمارستان امام زمان (عج) شهر مشهد در زمان پساکرونا با ضریب اطمینان ۹۵ درصد ارتباط معناداری وجود دارد. بدین معنا که پرستاران شاغل در بخش مراقبتهای ویژه و اورژانس به شکلی یکسان از کیفیت خواب پایینی برخوردار بوده و متعاقب آن دیسترس اخلاقی و ناگویی خلقی بالاتری را تجربه کرده اند.

کلیدواژه ها:

کیفیت خواب ، ناگویی خلقی ، دیسترس اخلاقی ، پرستار ، پساکرونا