تدوین الگوهای طراحی اقامتگاه زیست بوم گردی با رویکرد گردشگری پایدار(نمونه موردی روستای حدبه خنافره)

این مقاله به بررسی و طراحی الگوهای اقامتگاه زیست بوم گردی در روستای حدبه خنافره، شهرستان شادگان، استان خوزستانمی پردازد. هدف از این پژوهش، ایجاد الگو اقامتگاهی است که با حفظ محیط زیست و فرهنگ محلی، به توسعه پایدار منطقه کمککند. روش گردآوری کیفی بوده و اطلاعات شامل مطالعات کتابخانه ای، نقد نمونه موردی ها و مطالعات میدانی است. یافته ها نشانمی دهد که طراحی اقامتگاه زیست بوم گردی می تواند به بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی روستا کمک کند.استفاده از مصالح بومی، درگیر کردن اهالی با فعالیت های گردشگری و ایجاد فضاهای کارگاهی از جمله راهکارهای پیشنهادی است.این پژوهش نشان می دهد که اقامتگاه های زیست بوم گردی می توانند به حفظ منابع طبیعی، افزایش درآمد روستاییان و بهبودشرایط زیست محیطی منطقه کمک کنند. همچنین، این اقامتگاه ها می توانند به افزایش تعامل اجتماعی و فرهنگی بین گردشگرانو اهالی روستا کمک کنند. نتایج این پژوهش نشان میدهد که طراحی اقامتگاه زیست بوم گردی می تواند به توسعه پایدار منطقهکمک کند و تجربه ای منحصر به فرد برای گردشگران فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

اکولاژ ، اکوتوریسم ، توسعه پایدار ، روستای حدبه خنافره ، تالاب شادگان