تاثیر مصرف تارتاریک اسید بر برخی شاخص های التهابی، آسیب عضلانی و توان بی هوازی مردان فوتبالیست جوان

هدف: مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی می تواند در جلوگیری از آسیب های عضلانی و استرس اکسایشی ناشی از فعالیت ورزشی اثرگذار باشد. از این رو، در مطالعه حاضر، تاثیر یک وهله مصرف تارتاریک اسید بر برخی شاخص های التهابی، آسیب عضلانی و توان بی هوازی مردان فوتبالیست جوان بررسی گردید. روش شناسی: ۲۴ نفر مرد فوتبالیست جوان (سن: ۱.۸۷±۲۳.۹۴ سال؛ وزن: ۵.۷۷±۷۴.۳۷ کیلوگرم و حداکثر اکسیژن مصرفی: ۶.۸۰±۴۸.۰۱ میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) به طور تصادفی به دو گروه همگن (از نظر VO۲max) مصرف تارتاریک اسید (۱۲=n) و دارونما (۱۲=n) به مقدار ۲۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تقسیم شدند. نمونه های خونی ۲۴ ساعت قبل و نیز ۱۰ دقیقه و ۲۴ ساعت پس از اجرای آزمون رست اخذ شد. تحلیل داده های آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیرهای مکرر ۳×۲ در سطح معنی داری ۰.۰۵ با استفاده از نسخه ۲۴ نرم افزار آماری SPSS صورت گرفت. یافته ها: عملکرد توان میانگین، توان اوج بی هوازی در گروه مکمل به طور معنی داری بالاتر از گروه دارونما بود. همچنین در شاخص های MDA و TAC اثر تعامل گروه × زمان معنی داری بود (۰.۰۵>P). با این حال در سطوح IL-۶، لاکتات، کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (۰.۰۵تارتاریک اسید منجر به بهبود توان بی هوازی اوج و میانگین و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و همچنین کاهش التهاب و فشار اکسایشی ناشی از اجرای آزمون توان بی هوازی می شود که احتمالا ناشی از ویژگی های پلی فنولی و آنتی اکسیدانی تارتاریک اسید باشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: فوتبال ، تارتاریک اسید ، التهاب ، استرس اکسایشی ، عملکرد