هستی شناسی حق کودک بر بازی و سرگرمی به عنوان یک حق بنیادین با استناد به کنوانسیون حقوق کودک

زمینه و هدف: حق کودک بر بازی را می توان حقی فراموش شده قلمداد کرد. علی رغم آنکه از مهم ترین مصادیق حقوق اساسی کودکان می باشد، اما کمتر به ماهیت بنیادین آن پرداخته شده است . فلسفه ی روحیه ی تمایل به بازی از ابتدای آفرینش در وجود کودکان بنا نهاده شده و حق بر بازی یک حق انتخابی و مازاد نیست ، بلکه در زمرهی حقوق اساسی و غیر قابل سلب قرار دارد و می بایست توجه ویژهای به آن شود، زیرا سبب رشد و شکوفایی کودکان می شود. در مقابل نادیده گرفتن آن منجر به آسیب هایی بس جبران ناپذیر و سلب آن از مصادیق نقض حقوق کودک می باشد. پژوهش حاضر به تبیین مفهوم و چرایی فلسفه حق کودک بر بازی و سرگرمی با نگاهی ژرف و عمیق به عنوان حقوق انسانی و ابتدایی می پردازد و درصدد پاسخ به این پرسش است که توجه به فلسفه ی حق کودک بر بازی و سرگرمی ، بنا به چه دلایلی ضروری است ؟ و دولت ها چطور و چگونه می توانند تحقق این حق بنیادین را سبب شوند؟روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع پژوهش ، توصیفی تحلیلی است که با استفاده از منابع کتابخانه ای و بررسی طیف وسیعی از اسنادورویه ها و سایر آثار پژوهشی ، مطالب ، جمع آوری و تحلیل شده اند.یافته ها و نتایج : این پژوهش در نتیجه بیان می دارد باتوجه به فلسفه ی مفهوموماهیت بنیادین این حق و آثار و تبعاتی که عدم رعایت آن در پیش دارد، توجه به این حق را به ضرورتی انکارناپذیر بدل نموده است و دولت ها می بایست با به رسمیت شناختن و احترام به آن در جهت ارتقا و پیشبرد این حق بکوشندوبا فراهم آوردن امکانات مناسب در فضاهای متعدد، اجرای آن را تحقق بخشند. و آگاهی رسانی و آموزش در جهت بازی های اصولی و هدفمند و جلوگیری از ترویج بازی های خشونت آمیز را در دستور کار قرار دهند و بر روند آن نظارت داشته باشند.

کلیدواژه ها:

حق بر بازی ، حقوق کودک