ترجمان کرامت انسانی در روابط بین الملل

اعلامیه جهانی حقوق بشر مصوب ۱۹۴۸، از منظر کرامت انسانی ، در مستوای عدالت متوقف شده و فراتر از آن نمی رود. این در حالی است که کیفیت روابط بین الملل ظرف ۷۵ سال گذشته تحولات جدی پیدا کرده و بسیار فراتر از روابط بین الدول رفته است بطوریکه بخش عمدهای از روابط انسانی جاری در ساحت سازمانهای چند ملیتی و عوامل جامعه مدنی سریان دارد. علاوه بر این رخدادهای کلانی از قبیل بحرانهای محیط زیستی ، بهداشی ، جنگها، نسل کشی ها، تنهایی ها و آوارگیهای ملیونی نشان از خلاء های جدی در ملاکها و استانداردهای روابط انسانی می دهد. در نتیجه جهان پسا مدرن به ارتقای ضوابط اخلاقی در روابط انسانی در مستوایی فراتر از حداقل های عادلانه منشور حقوق بشر نیازمند است .برای پاسخگویی به این نیاز مبرم یا پارادایم شیفت اخلاقی ، توجه به تعریف ها یا ملاکات کرامت انسانی ، بویژه ارزش های فرا عدالت اهمیت عمدهای دارد. در مقاله حاضر با توجه به هنجار پوزش و بخشایش (یا عذر و عفو) و کاربرد عملی آن در مهار نفرتها و جنگهای بین المللی ، پیشنهادی برای ایجاد یک نهاد تقویمی جهانی برای کاربردی کردن این هنجارهای کرامت انسانی در روابط بین الملل مطرح می گردد.

کلیدواژه ها:

کرامت انسانی ، اخلاق پوزش و بخشایش ، اخلاق دوستی ، اخلاق مهارجنگ ، اخلاق شکر ، نفرت زدایی ، اصالت پیوند