بررسی روش های مرسوم خشک کردن زعفران

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 124

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCAMEM16_197

تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1403

چکیده مقاله:

زعفران گیاهی کم توقع بوده که با وجود نیاز کم آبی از بازده اقتصادی و ارزآوری بالایی برخوردار است. به منظور جلوگیری از کاهش خواص کیفی، کلاله باید پس از جداسازی از دیگر اجزای گل به بهترین نحو ممکن خشک گردد. با توجه به استقبال صادر کنندگان از زعفران اتویی و تفاوت معنی دار قیمت این نوع زعفران با نمونه خشک شده به شیوههای سنتی لذا در چند سال اخیر، این خشک کنها به سرعت در بین کشاورزان گسترش یافته است. با توجه به نبود مستنداتی در خصوص مزایا و معایب این خشککن ها این تحقیق با هدف ارزیابی سه نشان تجاری پر فروشتر از این نوع خشک کن و مقایسه نتایج با روش سنتی و خشک کن کابینتی هوای گرم انجام شد. در این تحقیق روش سنتی، خشک کن کابینتی، سه خشک کن اتویی و یک خشککن پرسی در قالب طرح کاملا تصادفی مورد مقایسه قرار گرفت. برای هر تیمار صفات زیر اندازهگیری و پس از تجزیه و تحلیل نتایج گزارش گردید. صفات مورد اندازهگیری شامل زمان خشک شدن و خواص کیفی و ظاهری بود. نتایج نشان داد تاثیر تیمار بر زمان خشک شدن در سطح ۱% معنی دار بود به طوری که زمان خشک شدن نمونه به روش سنتی و خشک کن اتویی شماره۱، به ترتیب۱۲۶ ساعت و ۱۴۸ ثانیه به دست آمده و بقیه تیمارها بین این دو تیمار قرار گرفت. تاثیر تیمار بر همه خواص کیفی و ظاهری شامل کروسین، پیکروکروسین، سافرانال، طول و عرض کلاله خشک در سطح ۱% معنی دار بود. فقط مقدار سافرانال (ماده معطرزعفران) در روش سنتی از بقیه تیمارها بیشتر بود در حالی که بقیه خواص در تیمارهای صنعتی مخصوصا خشککن های اتویی از روش سنتی به طور کاملا معنی داری بهتر بود.

نویسندگان

حسین چاجی

استادیار پژوهش بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، سازمان تحقیقات ، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران

رامین اسمی

دکتری اگرواکولوژی، کارشناس مسئول زعفران سازمان جهادکشاورزی خراسان رضوی

ریحانه پاکدل

دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک بیوسیستم، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشگاه فردوسی مشهد

پروین شرایعی

دانشیار پژوهش بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، سازمان تحقیقات ، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران