پهنه بندی و تعیین سطح زیر کشت برنج با استفاده از ماهواره ی سنتینل ۲

در دست داشتن اطلاعات بروز از سطح زیرکشت محصولات کشاورزی و پراکنش مکانی آنها نقش مهمی در تامین امنیت غذایی، توزیع نهاده های کشاورزی و مدیریت کلان کشاورزی ایفا می کند. این مطالعه با هدف بکارگیری تکنیک سنجش از دور جهت تعیین سطح زیر کشت اراضی شالیزاری در شهرستان صومعه سرا انجام گرفت. در این مطالعه از تصویر مجموعه ۲ و سطح ۲ ماهواره سنتینل ۲ در سال ۱۴۰۲ استفاده شد. باندهای اپتیک این ماهواره که دارای تفکیک مکانی ۱۰ متر بودند، بکار گرفته شدند. شاخص های طیفی شامل NDVI، NDBI و MNDWI محاسبه و بعنوان داده های کمکی برای تشخیص کاربری های مختلف استفاده شد. طبقه بندی با استفاده از روش نظارتشده و الگوریتم حداکثر احتمال انجام شد. در مرحلهی آموزش و آزمون طبقهبند، به ترتیب از ۸۵ و ۱۵ درصد داده های برداشت شده توسط GPS و نقاط بدست آمده از گوگل ارث استفاده شد. اعتبارسنجی نتایج با استفاده از ماتریس اغتشاش و پارامترهای ضریب کاپا و صحت کل انجام گرفت. نتایج اعتبارسنجی با صحت کل ۸۱/۹۶ درصد و ضریب کاپای ۰/۹۶ حاکی از دقت بالای طبقه بندی بود. با توجه به نتایج، مساحت سطح زیر کشت برنج در صومعه سرا ۲۵۰۱/۰۹ هکتار محاسبه شد که در مقایسه با آمار رسمی منتشر شده در سال ۱۴۰۰ نشاندهنده کاهش ۱۰/۴ درصدی بود. نتایج مطالعه ی حاضر برای سیاست گذاران، چه از نظر پایش وضعیت کاربری اراضی و چه تصمیم گیرندگان بخش کشاورزی استان جهت تخصیص نهاده هایی چون کود و سم به شهرستان صومعه سرا بسیار کاربردی می باشد

کلیدواژه ها:

پایش ماهواره ای ، حداکثر احتمال ، شاخص طیفی ، طبقه بندی ، کاربری اراضی