اثربخشی رویکرد راه حل محور بر بهزیستیمعنوی زنان دچار دلزدگی زناشویی

روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان متاهل دچار دلزدگی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر رشت در نیمه اول سال ۱۴۰۲ بود. از این جامعه ی آماری با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی بهزیستی معنوی پولوتزین و الیسون (۲۰۰۵) استفاده شد. گروه آزمایش ۸ جلسه درمان راه حل محور گرانت (۲۰۱۱) را دریافت نمودند. داده ها با روش آماری کوواریانس چندمتغیری تحت نرم افزار spss-۱۹ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیهی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش درمان راه حل محور بر بهزیستی معنوی زنان دچار دلزدگی زناشویی، مورد تائید قرارگرفته است (۰۵/۰>P) و زنان دچار دلزدگی زناشویی گروه آزمایش نسبت به زنان دچار دلزدگی زناشویی گروه کنترل در پس آزمون، به طور معناداری، بهزیستی معنوی بیشتری داشتند (۰۵/۰>P). بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش درمان راه حل محور در افزایش بهزیستی معنوی زنان دچار دلزدگی زناشویی اثربخش است.

کلیدواژه ها:

رویکرد راه حل محور ، بهزیستی معنوی ، دلزدگی زناشویی