برنامه ریزی شهرداری ها در حمل و نقل درون شهرها از منظر مدیریت ترافیک

هدف این اصلی مقاله برنامه ریزی شهرداریها در حمل و نقل درون شهرها از منظر مدیریت ترافیک میباشد. در سال ۱۸۵۰ چهار شهر با جمعیت بیش از یک میلیون نفر در جهان وجود داشت. در سال ۱۹۵۰ ،در حدود صد شهر با این جمعیت وجود داشته، ولی با نهایت تعجب در سال ۲۰۰۰ این تعداد به بیش ازهزار شهر رسید. بدین ترتیب در دهه های اخیر، مهندسی ترافیک و بخصوص مهندسی ترافیک شهری،اهمیت ویژه ای یافت. حمل و نقل یکی از مهم ترین ارکان توسعه ی شهری است که برای جابجایی مردم وکالاها ضروری بوده و دستیابی به بهره وری سازنده در مناطق شهری فقط با تامین نیازهای جابجایی برآوردهخواهد شد. حمل و نقل پایدار شهری در واقع حرکت روان وسایل نقلیه، مردم و کالاهاست که مستلزمآسایش مردم و پایداری محیط با مطلوب ترین هزینه و تلاش است. حمل و نقل به عنوان یکی ازمحوری ترین عناصر کنترل کننده ی توسعه، نقش شاخص و ویژه ای در زمینه ی توسعه پایدار دارد. از این روبه وجود آمده است که بیان کننده سیاست های خرد و کلان حمل و نقلی است » حمل و نقل پایدار « عبارتتا در کنار هم بتوانند زمینه ساز توسعه براساس مفهوم پایداری گردند. به طور کلی هدف مدیریت ترافیک،استفاده بهینه از شبکه های راه های ارتباطی موجود و افزایش ایمنی راه ها ست. این هدف باید تا حدممکن بدون لطمه زدن به محیط زیست تحقق یابد. به عبارت دیگر مدیریت ترافیک، استفاده از امکاناتموجود، افزایش بهره وری آنها و حفظ منافع عمومی مربوط به شبکه راههای ارتباطی است. اقدامات مربوطبه اعمال مدیریت ترافیک شهری، به نوع ترافیک بستگی دارد. بنابراین لازم است که با دیدی جامع و کل نگرحوزه حمل و نقل شهری مورد مطالعه، بررسی و تحلیل قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل پایدار ، محیط زیست ، ترافیک کلانشهرها