برنامه ریزی و مدیریت منابع آب در حوضه آبریز دریاچه ارومیه با استفاده از رویکرد حسابداری آب

هدف از این مطالعه معرفی و به کارگیری یک روش حسابداری آب به عنوان رویکردی مناسب جهت ارزیابی وضعیت حوضه و ارائه و بررسی راهکارهایی به منظور بهبود مدیریت منابع آب می باشد. روش حسابداری آب به کار رفته در این پژوهش چارچوب حسابداری آب بعلاوه (WA+) است که مبتنی بر پارامترهای بیلان منابع آب، تفکیک بین اجزای آب سبز و آب آبی می باشد. در تحقیق حاضر از چهار کاربرگ منابع پایه، تبخیر و تعرق، خدمات کشاورزی و برداشت آب استفاده شده است. نتایج ارزیابی این کاربرگ ها نشان داد، نشانگر کاربرگ اول که بیان کننده نسبت آب در دسترس به آب قابل بهره برداری است، ۵۹/۰ و نشانگر کاربرگ دوم که نشان دهنده میزان تبخیر و تعرق سودمند به کل آن است، ۷۵/۰ برآورد شدند. همچنین نشانگر کاربرگ سوم، که مقدار آب بهره برداری شده در زمین های فاریاب را توصیف می کند برابر ۸۷/۰ و نشانگر کاربرگ چهارم که معرف نسبت آب برگشتی به کل آب برداشت شده است برابر ۵۱/۰ برای حوضه آبریز بدست آمدند. در ادامه، راهکارهای علاج بخشی به منظور استفاده بهینه از منابع آب تعریف شده و بر اساس سه معیار فنی، زیست محیطی و اقتصادی-اجتماعی که با استفاده از مدل MEREC وزن دهی شده اند، توسط روش تصمیم گیری COPRAS اولویت بندی گردیدند. براین اساس نتایج نشان داد که استفاده از روش ترکیبی افزایش ۲% بهبود راندمان کشاورزی و کاهش ۱۰% سطح کشت محصولات زراعی به جز گندم، بهترین راهکار علاج بخشی می باشد که سه معیار مذکور را تا حد قابل قبولی پوشش می دهد.

کلیدواژه ها:

حسابداری آب ، کاربرگ ، نشانگر ، مدل MEREC ، مدل COPRAS