رابطه خودکارآمدی تحصیلی و استراتژیهای یادگیری با درگیری تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیامنور

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه خودکارآمدی تحصیلی و استراتژیهای یادگیری با درگیری تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیامنورانجام گرفت . مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است ، جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیامنور ایلام در سال۱۴۰۳ می باشد.که تعداد۲۰۰ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند.ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های خود کارآمدی تحصیلی (اون و فرامن ، (۱۹۸۸، استراتژیه ای انگیزشی برای یادگیری ( پینتریچ و دی گروت ،۱۹۹۰)، درگیری تحصیلی (بنتریچ و دی گروت، ۱۹۹۱)بوده است . داده ها با استفاده از روش آماری آزمون رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که بین بین خودکارآمدی و مولفه های درگیری تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد و همچنین بین نتایج تحلیل واریانس مربوط به رگرسیون استراتژیهای یادگیری با درگیری تحصیلی نشان داد که هر دو متغیر شناختی و فراشناختی (۰۱/۰(P≤ می توانند واریانس درگیری تحصیلی را به صورت معنی دار پیش بینی کنند.بحث و نتیجه گیری: نتیجه گیری استفاده از خودکارآمدی موجب افزایش استراتژیهای یادگیری و نهایتا درگیری تحصیلی دانشجویان می شود و با آموزش خودکارآمدی به دانشجویان می توان درگیری تحصیلی آنان را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، استراتژیهای یادگیری ، درگیری تحصیلی ، دانشجویان