اثربخشی روان شناسی مثبت نگر بر صمیمیت زناشویی و تحمل پریشانی در زنان دارای تعارض با همسر، مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان

طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و به روش تحلیل کواریانس چند متغیره بود. جامعه ی پژوهش شامل تمامی زنان دارای تعارض با همسر است که از این میان،۳۰ نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه درمان یا کنترل تخصیص یافتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت زناشویی و تحمل پریشانی هستند. برای گروه آزمایش ، ۸جلسه ی ۹۰ دقیقه ای مداخله روان شناسی مثبت نگر اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. نتایج نشان داد که مداخله ی به کار رفته باعث بالا رفتن صمیمیت زناشویی و تحمل پریشانی می شود.

کلیدواژه ها:

روان شناسی مثبت نگر ، صمیمت زناشویی ، تحمل پریشانی ، تعارض با همسر