بررسی مقایسه ای میزان تولید همزمان بار سرمایش و آب آشامیدنی با چیدمانهای مختلفی از سیستم های تبرید جذبی و تراکمی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه میزان تولید آب آشامیدنی و بار سرمایش توسط سه چیدمان مختلف سیستم های تبرید تراکمی و تبرید جذبی بصورت تک اثره، دو اثره و ترکیبی متصل به واحد هواساز در شرایط طرح خارج فصل تابستان برای شهرهای اهواز، اردبیل ، تبریز و تهران است . مطالعه پارامتری تاثیر دمای مولد بر روی متغیر بازده انرژی ، دمای فراهم شده برای خانه و سردخانه و دبی جرمی آب آشامیدنی تولیدی توسط واحد هواساز برای سیستم های مورد بررسی انجام شده است . مطالعه پارامتری نشان داد که با افزایش دمای مولد، میزان تولید آب آشامیدنی و بازده انرژی سیستم کاهش می یابد در حالیکه دمای فراهم شده برای سردخانه افزایش می یابد. شهر اهواز بهترین شهر به منظور تولید آب آشامیدنی و دارای بازده انرژی بالاتر نسبت به شهرهای دیگر انتخاب شد. بازده انرژی برای سیستمهای A، B و C در حالت پایه به ترتیب ۸۱.۷۴%، ۹۶.۵۹% و ۵۶.۷۹% و میزان دبی آب آشامیدنی تولیدی توسط این سیستم ها به ترتیب ۷۹.۵۹، ۸۲ .۵۴، ۳۷.۶۲ کیلوگرم بر ثانیه بدست آمد. نتایج تحلیل انرژی نشان داد که سیستم C بهترین سیستم با بیشترین بازده انرژی می باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم تبرید جذبی ، تولید آب آشامیدنی ، شرایط طرح خارج ، واحد هواساز ، دو اثره