استفاده از کامپوزیت های نانو ذرات آهن صفر ظرفیتی و بایوچار در ناپویاسازی سرب در خاکهای آلوده

خاک به عنوان مقصد نهایی تجمع فلزات سنگین ناشی از رخدادهای طبیعی و نیز فعالیت های انسانی محسوب می شود. فرایندهای کشف معادن و ذوب فلزات، آبکاری فلزات، صنایع رنگ و رزین ، فرایندهای ساخت تجهیزات الکترونیک ، آبیاری و کوددهی مزارع با لجن فاضلاب و کاربرد کودهای شیمیایی و آفت کش های غیر استاندارد، مهم ترین فعالیت های انسانی هستند که منجر به آلودگی در خاک می گردد. آلودگی به فلزات سنگین در محیط زیست امروزه به عنوان یکی از معضلات جدی زیست محیطی در سراسر دنیا محسوب می شود. تعداد زیادی از فلزات سنگین مثل کادمیوم، سرب و کروم به صورت زیستی قابل تجزیه نبوده و در ساختار ارگانیسم های زنده تجمع می یابند. به این ترتیب این فلزات حتی در غلظت های بسیار کم نیز برای انسان و اکوسیستم بسیار سمی و خطرناک می باشند. تا به امروز روش های مختلفی برای به سازی خاکهای آلوده توسعه یافته اند. از جمله این روشها، میتوان گیاه پالایی ، الکتروکینتیک ، رسوب شیمیایی مواد آلاینده، تبادل یونی و روش های جذب مواد آلاینده را نام برد. از بین روشهای ذکر شده، روش جذب مواد آلاینده به علت هزینه پایین و عملکرد و راندمان بالای فرایند بهسازی از موثرترین روشهای شناخته شده است . از این بین بایوچار به عنوان یک ترکیب کربنی که از پیرولیز مواد آلی به دست می آید به طور گسترده ای در فرایند بهسازی خاک ها مورد استفاده قرار گرقته است . اخیرا استفاده از ذرات نانوی آهن صفر ظرفیتی به عنوان یک روش قابل اعتماد برای حذف فلزات سنگین مطرح شده است .

کلیدواژه ها:

بایوچار ، فلزات سنگین ، نانو ذرات آهن صفر ظرفیتی