رابطه ی بین میزان استفاده از تلفن همراه با تحلیل رفتگی تحصیلی، رفاه عاطفی و سلامت روان دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان چابهار

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین میزان استفاده از تلفن همراه با تحلیل رفتگی تحصیلی، رفاه عاطفی و سلامت روان دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان چابهار اجرا شد. روش تحقیق از نظر شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف کاربردی انتخاب گردید. جامعه آماری در این پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان چابهار، در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ به تعداد ۱۲۵۰ نفر بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش، به صورت تصادفی خوشه ای بود. بدین شیوه که در ابتدا از بین مدارس متوسطه، تعداد ۳ مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد و از بین این سه مدرسه، دانش آموزان دوره دوم متوسطه به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند که از بین آنها، به صورت تصادفی، تعداد ۲۹۴ نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه میزان استفاده از تلفن همراه یانگ (۱۹۹۸)، پرسشنامه تحلیل رفتگی آموزشی رسو (۱۹۹۷) و پرسشنامه رفاه عاطفی صالح ترکستانی (۱۳۹۴) و پرسشنامه سلامت روانی کیز (۲۰۰۲) استفاده گردید. پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ در پرسشنامه های استفاده از تلفن همراه ۷۵/۰، تحلیل رفتگی آموزشی ۷۶/۰، رفاه عاطفی ۹۲/ ۰ و سلامت روانی ۷۳/۰ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد بین میزان استفاده از تلفن همراه با تحلیل رفتگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین استفاده از تلفن همراه با رفاه عاطفی و سلامت روان رابطه منفی و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

استفاده از تلفن همراه ، رفاه عاطفی ، تحلیل رفتگی آموزشی ، سلامت روان.