مقایسه ی همبستگی بین نالوکسان تجویز شده توسط اورژانس شهر و اورژانس مسمومین در بیماران مسموم با مواد مخدر اوپیوئیدی

مقدمه: خدمات فوریت های پزشکی (Emergency medical services یا EMS) در درمان بیماران مسموم با مواد اوپیوئیدی نقش مهمی دارند. تجویز صحیح نالوکسان در این بیماران، یک اقدام نجات بخش می باشد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی همبستگی بین نالوکسان تجویز شده توسط اورژانس شهر و اورژانس مسمومین در بیماران مسموم با اوپیوئیدها انجام گرفت. روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، بیماران مسموم با اوپیوئیدها ارجاع شده توسط EMS به بخش مسمومین بیمارستان خورشید اصفهان از فروردین ۱۳۹۷ تا اسفند ۱۳۹۸ از نظر عوامل توکسیکو اپیدمیولوژیک و پیایند مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از ۳۴۰ بیمار مورد بررسی، ۸۰ درصد مرد بودند. ۳/۳۳ درصد موارد، مسمومیت با متادون و ۲/۲۳ درصد موارد، مسمومیت با تریاک بود. ۹/۴۷ درصد از بیماران پس از تجویز نالوکسان توسط EMS دچار خواب آلودگی، ۹/۳۵ درصد از آنان با هوشیاری کامل و ۵/۳ درصد دچار بی قراری بودند. اختلاف معنی داری در میزان اشباع اکسیژن خون بین دو گروه دریافت و عدم دریافت نالوکسان توسط EMS مشاهده گردید (۰۲۰/۰ = P). میانگین سنی بیماران دریافت کننده ی نالوکسان توسط EMS و اورژانس بیمارستان بیشتر از بیماران بدون دریافت نالوکسان بود. همبستگی قوی بین تزریق نالوکسان توسط EMS با تزریق نالوکسان در اورژانس بیمارستان وجود داشت (۰۰۱/۰ > P، ۷۷/۰ = r). نوع ماده ی مخدر (تریاک) و سن بیمار(بیشتر از ۴۰ سال) پیش گویی کننده ی تجویز نالوکسان توسط EMS و اورژانس بیمارستان بود. همه ی بیماران بهبودی یافتند. نتیجه گیری: همبستگی قوی در خصوص تجویز نالوکسان بین EMS و پزشک اورژانس مسمومین وجود داشت. با توجه به میانگین بالای سن بیماران دریافت کننده ی نالوکسان، لزوم توجه بیشتر جهت پیش گیری از عوارض احتمالی نالوکسان توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

نالوکسان ، مخدر ، مسمومیت ، اورژانس پیش بیمارستانی ، آنتاگونیست مخدرها