ارتباط سطح هوشیاری با سایر علایم و نشانه های مسمومیت در بیماران مسموم با والپروئیک اسید خوراکی
محل انتشار: مجله دانشکده پزشکی اصفهان، دوره: 39، شماره: 625
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 135
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IMSJ-39-625_001
تاریخ نمایه سازی: 13 آبان 1403
چکیده مقاله:
مقدمه: والپروئیک اسید در موارد بالینی متعددی تجویز می شود. کاهش سطح هوشیاری از برجسته ترین علامت های مسمومیت با والپروئیک اسید است. ارتباط بین سطح هوشیاری با سایر علایم مسمومیت، به خوبی تبیین نشده است. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی ارتباط بین سطح هوشیاری و سایر علایم مسمومیت و پیامد درمانی در بیماران مسموم با والپروئیک اسید خوراکی بود.روش ها: این مطالعه، یک تحقیق توصیفی- تحلیلی- مقطعی است که بین سال های ۹۸-۱۳۹۷ با استفاده از داده های مندرج در پرونده ی بیماران مسموم با والپروئیک اسید، بستری شده در بیمارستان خورشید اصفهان انجام شد. مشخصات دموگرافیک و علایم و نشانه های بیماران با استفاده از یک چک لیست جمع آوری گردید و سپس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: اطلاعات مربوط به ۲۴۳ بیمار مسموم با والپروئیک اسید واکاوی شد. در بدو ورود، ۱۹۴ نفر (۸/۷۹ درصد) هوشیارو وضعیت تنفس در ۲۳۷ مورد (۵/۹۷ درصد) طبیعی بود. سطح سدیم در ۲۱۸ نفر (۸/۹۲ درصد) و پتاسیم ۲۱۲ مورد (۰/۹۱ درصد) طبیعی بود. واکاوی گازهای خون وریدی در ۴۵ مورد (۲/۱۹ درصد) اسیدوز متابولیک را نشان داد. در متغیرهای مورد بررسی وضعیت تنفس ارتباط معنی داری با سطح هوشیاری نشان داد (۰۰۱/۰ > P). همچنین، سطح هوشیاری با پیامد پنومونی آسپیراسیون (۰۰۱/۰ > P) ارتباط معنی داری داشت.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد بیشتر بیماران مسموم با والپروئیک اسید اختلالات خوش خیمی داشتند و با انجام درمان به موقع، بهبودی کامل خواهند داشت. در موارد مسمومیت های حاد و کاهش سطح هوشیاری عمیق، توجه به وضعیت تنفس بیمار مهم است و لازم است جهت جلوگیری از آسپیراسیون به عنوان پیامد درمانی، تمهیدات لازم به کار رود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرزاد قشلاقی
Professor, Department of Medical Toxicology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
مجتبی دهقانی زاده
Student of Medicine, Student Research Committee, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
زیبا فرج زادگان
Professor, Department of Community Medicine, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
شیوا صمصام شریعت
Assistant Professor, Department of Medical Toxicology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
