بررسی روش های نوین سمیت و متابولیسم در خوراک دام و طیور و آبزیان

بررسی منابع مختلف نشان می دهد که سم زیرالنون باعث ایجاد آسیب های مختلفی در بافت های بدن بویژه بافت های تولید مثلیمی گردد. اگرچه سم زیرالنون بر سلامت انسانها و حیوانات تاثیر می گذارد اما اثرات آن در مقادیر بالا یا در مدت زمانطولانی نمایان می شود. به همین دلیل بهتر است راجع به درک بهتر مکانیسم های جذب، متابولیسم، نگهداری و حذف آنو همچنین دسترسی زیستی زیرالنون و سرعت انتقال آن به محصولات حیوانی مطالعات بیشتری انجام گیرد.سم زیرالنون درتولید مثل بسیاری از حیوانات تداخل ایجاد می کند. پیشنهاد می شود راجع به جذب زیرالنون و متابولیسم یا نگهداری وحذف آن برای درک بهتر دسترسی زیستی زیرالنون و همچنین سرعت انتقال آن به فراورده های دامی مطالعات بیشتری شود. زیرالنون سبب سمیت ژنی، کبدی، خونی و ایمنی در مقادیر بالا در حیوانات می شود. زیرالنون در غلظت های بالا سبببزرگ شدن غدد پستانی و عقیمی و کاهش تولید شیر و آسیب به اسپرم می شود. در اسب سبب عدم تحرک اسپرم و درماهی کپور سبب کاهش پاسخ های ایمنی در غلظت های بالای سم و در ماهی زبرا برروی ویتلوژنین تاثیر می گذارد. زیرالنونهمچنین در خوک سبب کاهش کارآیی رشد و در موش موجب سمیت کبدی می شود. این سم باعث عقیمی و مرگجنینی و بزرگ شدن غدد پستانی و رحم و کاهش اندازه نوزادان در هر زایمان می شود. زیرالنون به نظر می رسد که برایدامها غیر سمی است و بنابراین مشاهده این مایکوتوکسین می تواند نشانگر زیستی برای دیگر سموم فوزاریومی که تاکنونشناخته نشده اند باشد. مثلا تریکوتسن نوع B یک نمونه از نشانگر زیستی فعال برای خوراک حیوانات است که نشان دهنده شرایط مساعد برای رشد قارچ ها است که این امر احتمال آلودگی غذاها را با مایکوتوکسین افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

خوراک آبزیان ، طیور ، متابولیسم