مقایسه اضطراب، احساس تنهایی و کیفیت زندگی در زنان مجرد با فرزندخوانده وبدون فرزندخوانده

سابقه و هدف : امروزه جامعه پزشکی ایران، شاهد آسیب های روانشناختی بسیاری در دو جمعیت مهم زنان و دختران مجردو کودکان بیسرپرست کشور میباشد؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اضطراب، احساس تنهایی و کیفیت زندگی زنانمجرد با فرزندخوانده و بدون فرزندخوانده بود.مواد و روش ها : در مطالعه توصیفی، علی -مقایسه ای حاضر،تعداد ۱۴۰ نفر ( ۷۰ نفر زن مجرد با فرزندخوانده و ۷۰ نفر زنمجرد بدون فرزندخوانده ) که به اداره بهزیستی استان تهران مراجعه کردند و دارای معیارهای ورود بودند، با روش نمونه گیریدر دسترس و هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های احساس تنهایی (دی توماسو، برانن و بست،۲۰۰۴ ) و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-۳۶ ۱۹۹۲ و پرسشنامه اضطراب کتل ۱۹۵۷ بود. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه۲۶ و آزمون های مفروضه های آماری و تحلیل واریانس چندمتغیره آنالیز شدند. یافته ها : به ترتیب بین دو گروه و مولفه های آنها در اضطراب ۲۸۳ / ۲۴ = F ، ۰۰۰ / ۰ = P و ۱۵۰ / ۰ = η و کیفیت زندگی( ۰۸۹ / ۹۳ = F ، ۰۰۰ / ۰ = P و ۴۰۳ / ۰ = η ) و احساس تنهایی ۶۳۰ / ۱۱۸ = F ، ۰۰۰ / ۰ = P و ۴۶۲ / ۰ = η از نظر آماری تفاوت معناداریوجود دارد ۰۵ / ۰< p . میانگین اضطراب پنهان و آشکار در زنان مجرد دارای فرزندخوانده کمتر، میانگین احساس تنهاییرمانتیک، خانوادگی واجتماعی در زنان مجرد با فرزندخوانده بطور معناداری بیشتر و در متغیر کیفیت زندگی میانگین مولفهسلامت عمومی در زنان مجرد دارای فرزندخوانده کمتر بود.نتیجه گیری : بنابراین لزوم اجرای برنامه فرزندپذیری برای زنان مجرد واجد شرایط و نیاز به مداخلات لازم جهت پیشگیری ودرمان اضطراب و بالا بردن کیفیت زندگی زنان مجرد بدون فرزند خوانده و مداخله جهت رفع مشکلات ناشی از سلامت عمومیو احساس تنهایی در زنان مجرد با فرزندخوانده می باشد

کلیدواژه ها:

اضطراب ، احساس تنهایی ، کیفیت زندگی ، زنان مجرد با فرزندخوانده ، زنان مجرد بدون فرزندخوانده