تاثیر تعدیل شاخص های FIO۲ و PEEP بر اساس میزان فشار اکسیژن خون شریانی بر پیامدهای مراقبتی و درمانی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

مقدمه: یکی از مشکلات اصلی سیستم درمان، مرگ و میر بالا و طول مدت بستری بیماران در Intensive care unit (ICU) می باشد که هزینه های زیادی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر تعدیل Fraction of inspired oxygen (FIO۲) و فشار مثبت انتهای بازدمی (Positive end-expiratory pressure یا PEEP) بر اساس میزان فشار اکسیژن خون شریانی بر پیامدهای مراقبتی بیماران بستری در ICU انجام شد.روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی و جامعه ی آماری آن، متشکل از بیماران بستری در بخش ICU بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز در نیمه ی دوم سال ۱۳۹۹ بود. ۴۰ بیمار به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم بندی شدند. جهت جمع آوری داده ها، از پرسش نامه ی اطلاعات دموگرافیک و سیستم نمره دهی Sequential Organ Failure Assessment (SOFA) استفاده گردید. در گروه مداخله، تعدیل FIO۲ و PEEP بر اساس میزان فشار اکسیژن خون شریانی بیماران طی ۷ روز انجام شد.یافته ها: از نظر متغیرهای دموگرافیک، تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. میانگین نمرات SOFA قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت، اما پس از مداخله، شدت بیماری، طول مدت اتصال به ونتیلاتور و بستری در ICU در گروه مداخله کمتر بود.نتیجه گیری: تعدیل FIO۲ و PEEP بر اساس میزان فشار اکسیژن خون شریانی، بر کاهش نمره ی SOFA، طول مدت اتصال به ونتیلاتور و ماندگاری بیمار در ICU موثر می باشد. این روش می تواند به عنوان یک مداخله ی پرستاری و با هماهنگی تیم درمان به منظور کاهش پیامدهای بستری در ICU مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Positive end-expiratory pressure ، Organ dysfunction scores ، Intensive Care Unit ، Ventilators