تاثیر ریسک سیاسی، نااطمینانی و پیچیدگی اقتصادی بر ردپای اکولوژیکی در کشورهای درحال توسعه ی صادرکننده ی نفت

هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثر ریسک سیاسی، نااطمینانی و پیچیدگی بر ردپای اکولوژیک در کشورهای درحال توسعه صادرکننده نفت است. الگو با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته سیستمی (SGMM) با استفاده از داده های پانل برای ۲۲ کشور درحال توسعه صادرکننده نفت برآورد می شود. این روش امکان حل مشکل درونزایی را فراهم می کند. سایر متغیرهای کنترل شامل رشد اقتصادی، سرمایه انسانی، و باز بودن تجاری هستند. نتایج برآورد نشان می دهد که کاهش ریسک سیاسی باعث افزایش کیفیت محیط زیست می شود. همچنین افزایش در نااطمینانی جهانی، کیفیت محیط زیست را بهبود می دهد. زیرا منجر به کاهش سرمایه گذاری و رشد تولید در کشورهای صادرکننده نفت می شود و از این رو استفاده از منابع طبیعی کاهش می یابد. به علاوه افزایش پیچیدگی اقتصادی ردپای اکولوژیک را افزایش می دهد. به عبارت دیگر، پیچیدگی بالاتر منجر به کاهش کیفیت زیست محیطی می شود. ملاحظه می گردد که افزایش نرخ رشد سرانه، سرمایه انسانی و باز بودن تجاری باعث افزایش ردپای اکولوژیک و تخریب محیط زیست در کشورهای صادرکننده نفت افزایش می شود. این یافته ها می تواند برای سیاستگذاری در حوزه محیط زیست و توسعه اقتصادی بکار گرفته شود. توجه شود که کاهش ریسک سیاسی اهمیت ویژه ای برای بهبود کیفیت محیط زیست دارد.

کلیدواژه ها:

ردپای اکولوژیکی ، ریسک سیاسی ، نااطمینانی جهانی ، پیچیدگی اقتصادی ، کشورهای در حال توسعه نفتی