تحلیل اثرات فراگیری مالی بر فقر و نابرابری درآمدی در ایران: رویکرد خودرگرسیون برداری با وقفه های توزیعی داده های تابلویی

طی سال های اخیر، موضوع فراگیری مالی به صورت روزافزونی مورد توجه قرار گرفته و به عنوان یک مسئله مهم اقتصادی-اجتماعی در دستور کار سیاستی بسیاری از دولت ها و نهادهای بین المللی قرار گرفته است. افزایش توجه به این موضوع بیشتر به دلیل درک بهتر از اهمیت و جایگاه آن در توسعه اقتصادی و نقش کلیدی آن در کاهش فقر و توسعه فراگیر و پایدار جوامع است.  لذا در این مقاله به بررسی اثرات فراگیری مالی بر فقر و نابرابری درآمد در ۳۰ استان کشور طی دوره زمانی ۱۳۹۹-۱۳۸۵ با استفاده از روش خودرگرسیون برداری با وقفه های توزیعی پرداخته شده است. نتایج حاصل از برآورد الگوی نابرابری درآمدی و فقر نشان می دهد، فراگیری مالی در کوتاه مدت و بلندمدت به ترتیب باعث افزایش و کاهش ضریب جینی (شاخص نابرابری درآمدی) و سرشمار فقر (شاخص فقر) شده است، به گونه ای که در بلندمدت با افزایش شاخص فراگیری مالی، ضریب جینی به اندازه ۹۱/۰ درصد و فقر به اندازه ۲۰/۰ درصد کاهش داشته اند. همچنین  می توان استدلال کرد که وجود بازار مالی قوی با ریسک کمتر، سرمایه گذاری های بیشتری را ترغیب می کند. این فرآیند علاوه بر بهبود تولید و اشتغال، باعث بهبود توزیع درآمدها و کاهش فقر می شود.

کلیدواژه ها:

فراگیری مالی ، فقر ، نابرابری درآمدی ، خودرگرسیون برداری با وقفه های توزیعی