مدل عوامل توسعه پایدار مبتنی بر ارتقای ارزش در صنعت ساخت وساز تاسیسات نظامی

زمینه و هدف: روند ارتقای ارزش به عنوان یک نهاد کنترل کننده که پروژه را به سمت اتخاذ یک رویکرد جامع هدایت می کند، امکان درک کیفیت پروژه از طریق رویکرد توسعه پایدار را فراهم می­آورد. بر این اساس، در این پژوهش به شناسایی عوامل توسعه پایدار مبتنی بر ارتقای ارزش در صنعت ساخت و ساز نظامی پرداخته می شود.روش شناسی: این تحقیق از نظر هدف،  بنیادی و به لحاظ روش جزء نوع تحقیقات آمیخته است. در بخش کیفی از راهبرد تحلیل مضمون و در بخش کمی از راهبرد پیمایش استفاده شد.‎ جامعه آماری بخش کیفی شامل ۲۵ نفر از خبرگان فعال صنعت ساخت و ساز ساختمانی و در بخش کمی نیز شامل مدیران ارشد شرکت های فعال در حوزه ساخت و ساز دفاعی بود. نمونه آماری از طریق رابطه کوکران تعداد ۳۸۱ نفر تعیین شد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در بخش کیفی از ابزار مصاحبه های نیمه ساختار یافته  و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته برای گرداوری داده ها استفاده شد. تحلیل داده های کیفی از طریق کدگذاری و تحلیل داده های کمی از طریق مدل سازی معادلات ساختاری در قالب نرم افزار PLS انجام شد.یافته ها: نتایج تحقیق حاکی از شناسایی ۵۸ مضمون فراگیر در قالب ۱۶ مضمون سازمان دهنده و ۵ مضمون فراگیر شامل (کیفیت سازمان دهی ساختارها، کیفیت عوامل انسانی، ثبات و وحدت رویه در سطوح کلان سیاسی-اقتصادی، نظارت و مدیریت عملکرد مبتنی بر ارتقای پایداری و التزام بر فرایند محوری) بود.  نتیجه گیری: به کارگیری عوامل الگوی نهایی پژوهش از سوی شرکت های عمرانی موجب ارتقای ارزش در صنعت ساخت و ساز و تحقق اهداف توسعه پایدار در کشور می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، ارتقای ارزش ، صنعت ساخت و ساز