تاثیر محلول پاشی سیلیس و سلنیوم در ترکیب با کودهای شیمیایی و آلی بر ویژگی های رویشی چغندرقند (Beta vulgaris L.)

باهدف بررسی اثر محلول پاشی سیلیس و سلنیوم همراه با کودهای شیمیایی و آلی بر روی چغندرقند آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۴۰۱ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی مهاباد انجام شد، تیمارهای کودی (NPK، کود دامی ورمی کمپوست و شاهد) به کرت های اصلی و تیمارهای محلول پاشی (سیلیس، سلنیوم، سیلیس+ سلنیوم و شاهد) به کرت های فرعی اختصاص یافتند. تیمار کودی NPK محتوی کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید، محتوی نسبی آب برگ، عیار قند، درصد شکر سفید را در مقایسه با تیمار شاهد مربوطه به ترتیب ۰۲/۲۶، ۴۲/۲۷، ۶۰/۵۵، ۴۸/۷، ۹۰/۲۳ و ۴۷/۲۹ درصد افزایش داد، همچنین محلول پاشی سیلیس مقدار صفات مذکور را در مقایسه با شاهد به ترتیب ۹۴/۱۱، ۲۵/۲۹، ۴۸/۸۲، ۱۱/۲۶، ۱۷/۱۱ و ۳۳/۲۲ درصد افزایش داد. محلول پاشی سیلیس در ترکیب با تیمار کودی NPK و ورمی کمپوست بالاترین شاخص سطح برگ (به ترتیب۱۰/۵ و ۸/۴)، عملکرد ریشه (به ترتیب ۸۳/۷۶ و ۲۷/۴۶ تن در هکتار)، عملکرد شکر ناخالص (به ترتیب ۸۱/۱۴ و ۳۸/۱۴ تن در هکتار) و عملکرد شکر سفید (به ترتیب ۸۴/۱۱ و ۳۹/۱۱ تن در هکتار) را به خود اختصاص دادند. در این مطالعه تیمار محلول پاشی سیلیس همراه با تیمارهای کود شیمیایی NPK و ورمی-کمپوست قادر به افزایش عملکرد شکر سفید در مقایسه با تیمار کاربرد کود NPK همراه با شاهد محلول پاشی شدند، بنابراین می توان اظهار داشت کاربرد سیلیس در ترکیب با هر دو کود NPK و ورمی کمپوست اثر مثبتی بر بهبودی عملکرد شکر سفید داشت.

کلیدواژه ها:

عناصر ماکرو ، عیار قند ، کلروفیل ، نیتروژن ، ورمی کمپوست