مطالعه جریان انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای در بوم نظام های گندم و جو: مطالعه موردی استان تهران

هدف از این مطالعه، بررسی میزان انرژی ورودی، مقایسه جریان انرژی و میزان انتشار گازهای گلخانه­ای میان بوم­نظام­های محصولات زراعی گندم و جو شهرستان­های استان تهران بود. اطلاعات مورد نیاز به روش پرسشنامه از کشاورزان در شهرستان­های استان تهران جمع­آوری شد. سپس، شاخص­های انرژی، اشکال مختلف انرژی و پتانسیل گرمایش جهانی محاسبه شد. بر اساس نتایج، بیشترین انرژی ورودی در فرآیند تولید گندم و جو به­ترتیب با ۸۶۱۵۹ و ۹/۷۶۷۹۳ مگاژول در هکتار به شهرستان اسلامشهر تعلق داشت. همچنین، بیشترین انرژی مستقیم، تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر در مزارع گندم و جو شهرستان­های اسلامشهر و رباط­کریم بود. مزارع گندم و جو شهرستان تهران بیشترین انرژی غیر مستقیم را به خود اختصاص دادند. از سوی دیگر، کمترین میزان اشکال مختلف انرژی در بوم­نظام­های گندم و جو متعلق به مزارع دیم استان تهران واقع در مناطق سردسیری بود. به­طور کلی، در بوم­نظام­های گندم و جو شهرستان­های استان تهران سهم انرژی مستقیم بیش از انرژی غیر مستقیم و انرژی تجدیدناپذیر بیش از انرژی تجدیدپذیر بود. میزان انتشار گازهای گلخانه­ای در مزارع گندم و جو شهرستان­های غربی استان از جمله اسلامشهر به­ترتیب معادل ۵/۱۰۴۷۴ و ۱۰۰۸۱ کیلوگرم دی­اکسید­کربن در هکتار بود. بنابراین با در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی منطقه و مدیریت مصرف نهاده­های تولید می­توان به افزایش بهره­وری مصرف انرژی و کاهش انتشار گازهای گلخانه­ای در استان تهران دست یافت.

کلیدواژه ها:

اراضی زراعی ، الکتریسیته ، انرژی ورودی ، پتانسیل گرمایش جهانی ، شاخص انرژی