بررسی ریزساختار کانی ها و الگوی جایگیری توده گرانیتوئیدی گراغه بر اساس ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی (AMS)

توده گرانیتوئیدی گراغه در ۹۰ کیلومتری شمال غرب زاهدان و در شمال­غربی ترین بخش از نوار ماگمایی زاهدان- سراوان قرار دارد. این توده بیشتر از سنگ­های بیوتیت گرانیت و گرانودیوریت تشکیل شده است. سنگ­های تشکیل دهنده بخش­های شمالی و جنوبی توده دارای بافت­های ماگمایی- نیمه ماگمایی هستند. افزون بر آن، این توده دگرشکلی­های دماهای پایین تا بالا چون جوانه زدن و خاموشی صفحه شطرنجی در کوارتز، بافت میرمیکیتی و لغزش در ورقه­های بیوتیت را نشان می­دهد. برای بررسی ناهمسانگردی مغناطیسی، تعداد ۵۱۹ مغزه جهت­دار از ۷۰ ایستگاه تهیه شد. کانی بیوتیت در این توده عامل اصلی ایجاد پذیرفتاری مغناطیسی بوده که مقدار آن در بخش­های مختلف توده متغیر است. میانگین مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی مغزه­های تهیه شده بین ۱۰ تا µSI ۳۰۱ متغیر است. فاکتور دگرشکلی آن­ها (P) بین ۸/۰ تا ۵/۱۵ درصد متغیر است. متغیر شکل در بیشتر نمونه­ها دارای مقادیر مثبت و شکل کلوچه­ای است. شیب برگوارگی­های مغناطیسی در سراسر توده بطور متوسط ۳۱ تا ۶۰ درجه بوده و روند شمال­غرب- جنوب­شرق را نشان می­دهند. موازی بودن راستایی برگوارگی­ها با حاشیه توده و وجود سنگ­های دگرگونی مجاورتی نشان می­دهد که هنگام تزریق ماگما، بیوتیت گرانیت و گرانودیوریت موازی با لایه بندی سنگ میزبان جای گرفته­اند. خطواره­های مغناطیسی با شیب زیاد محل­ اصلی تزریق ماگما تشکیل دهنده توده گرانیتوئیدی گراغه را نشان می دهند که در مرکز توده قرار دارد؛ و سایر بخش­ها می­توانند محل­های فرعی ماگمای تغذیه کننده توده باشد. بر پایه شواهد صحرایی و مغناطیسی به دست آمده، به نظر می رسد که ماگمای مادر توده گرانیتوئیدی گراغه بصورت لاکولیت با شیب ۴۵ درجه در راستایی شمال­شرق به درون سنگ­های میزبان و موازی با لایه بندی آنها جایگیری کرده است.

کلیدواژه ها:

Zahedan-Saravan magmatic belt ، Magmatic fabric ، Anisotropy of magnetic susceptibility (AMS) ، نوار ماگمایی زاهدان- سراوان ، بافت ماگمایی ، ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی (AMS).