اثر شیر شتر و ویتامین ث بر آسیب اکسیداتیو و تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت بیضه در مسمومیت با کلرید کادمیوم در موش صحرایی

زمینه مطالعه: مطالعه تاثیر آنتی اکسیدان های طبیعی بر ناباروری مردان دارای اهمیت فراوان است. هدف: استفاده از شیر شتر و ویتامین ث برای کاهش اثرات مسمومیت حاد با کلرید کادمیوم در بیضه. روش کار: ۵۰ رس موش صحرایی بالغ نر در ۵ گروه مساوی قرار گرفتند. به جزگروه اول که به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد به سایر گروه ها در روز ۷ پس از شروع مطالعه کلرید کادمیوم با دوز ۲ میلی گرم به ازای هرکیلوگرم به صورت داخل صفاقی تجویز شد. گروه دوم به عنوان گروه کنترل کادمیوم، گروه سوم یا گروه درمان کادمیوم و شیر شرت (از روز اول مطالعه)، گروه چهارم تحت درمان ویتامین ث تزریقی قرار گرفت، گروه پنجم تحت درمان ترکیب شیر شتر و ویتامین ث قرار گرفت. در هرگروه ۵ رس موش صحرایی در روزهای ۱۲ و ۲۱ بعد از شروع مطالعه آسانکشی شد و پس از جمع آوری نمونه خون از هر حیوان، بافت بیضه جهت تهیه مقاطع بافت شناسی برای بررسی های هیستوپاتولوژی از بدن خارج و در محلول فرمالین ۱۰درصد قرار داده شد. همچنین نمونه سرم جهت اندازه گیری میزان مالون دی آلدهید و گلوتاتیون پراکسیداز جداسازی گردید. نتایج: در گروه کادمیوم لوله های منی ساز تغییرات نکروتیک شدیدی را در تمامی رده های سلول های زایا نشان می دادند. ضایعات در گروه های درمان با شیر شرت، ویتامین ث و ترکیب شیر شتر و ویتامین ث شبیه به گروه کادمیوم بود و هیچگونه بهبودی در اثر درمان مشاهده نشد. درمان با ویتامنی ث تاثریی در میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در روز ۵ و ۱۴ بعد از القای مسمومیت با کادمیوم نداشت. همچننی درمان با ویتامنی ث باعث کاهش معنیدار میزان مالون دیآ لدهید در روز ۵ بعد از القا نشد. تنها در روز ۱۴ بعد از القای مسمومیت با کادمیوم درمان با ویتامین ث به صورت معنی دار میزان مالون دی آلدهید را کاهش داد. مرصف شیر شتر نیز باعث بهبود شاخص های اسرتس اکسیداتیو در بافت بیضه موشهای صحرایی درگیر مسمومیت کلرید کادمیوم نشد. نتیجه گیری نهایی: مسمومیت حاد ناشی از کلرید کادمیوم با دوز ۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در بافت بیضه آثار مخرب شدیدی دارد که با مصرف مقادیر معمول شیر شتر و ویتامین ث قابل پیشگریی نیست.

کلیدواژه ها:

کادمیوم ، شیر شتر ، استرس اکسیداتیو ، بافت بیضه