تاثیر تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح سرمی گالکتین ۳ و مقاومت به انسولین در رت های صحرایی نژاد ویستار مبتلا به دیابت بارداری

مقاله پژوهشی مقدمه: دیابت بارداری (Gestational diabetes mellitus) GDM، یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک در زنان باردار است. به نظر می رسد تشخیص زودهنگام آن تاثیر قابل توجهی بر رشد جنین، زایمان و دوره ی نوزادی دارد. هدف از این مطالعه، تاثیر تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح سرمی گالکتین ۳ و مقاومت به انسولین در رت های صحرایی مبتلا به دیابت بارداری بود. روش ها: ۶۰ سر رت صحرایی ماده ی ویستار (با وزن ۱۰ ± ۲۲۰ گرم) به طور تصادفی در ۶ گروه شاهد (Ctr)، گروه شاهد+تمرین هوازی تداومی (Ctr+CON)، گروه شاهد+تمرین هوازی تناوبی (Ctr+INT)، گروه دیابت بارداری (GDM)، گروه دیابت بارداری+تمرین هوازی تداومی (GDM+CON)، گروه دیابت بارداری+تمرین هوازی تناوبی (GDM+INT) قرار گرفتند. گروه های تمرین در دوران بارداری تحت تمرینات با تردمیل قرار گرفتند. سطوح مقاومت به انسولین و گالکتین ۳ اندازه گیری شد. از آزمون آماری ANOVA یک راهه برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته ها: غلظت گالکتین ۳ سرم در گروه GDM به طور معنی داری بیشتر از گروه Ctr بود، از طرفی سطح گالکتین۳ در گروه های GDM+CON و GDM+INT بطور معنی داری کمتر از گروه GDM بود. وزن گروه GDM بطور معنی داری بیشتر از گروه Ctr و گروه های تمرین در روز بیستم بارداری بود. سطوح مقاومت به انسولین در گروه های GDM+CON و GDM+INT بطور معنی داری کمتر از گروه GDM بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو نوع تمرین هوازی تداومی و تناوبی در بهبود دیابت بارداری موثر بودند، اما تفاوت معنی داری بین دو مدل تمرین وجود نداشت. علاوه بر این همبستگی مثبت و معنی داری بین گالکتین۳ و GDM یافت شد که ممکن است به عنوان یک عامل بالقوه برای پیش بینی پیشرفت GDM استفاده شود.

کلیدواژه ها:

دیابت ، بارداری ، گالکتین ۳ ، مقاومت به انسولین ، تمرین هوازی