بررسی ایرادات شکلی و دفاع ماهوی و تاثیر تقابل آن در فرآیند دادرسی مدنی

دفاع در برابر دعوای خواهان به دو شیوه می تواند انجام گیرد: انکار اصل ادعا و به چالش کشیدن آن (دفاع ماهوی) و یا اعتراض بهچگونگی اقامه ی دعوا و نقض قواعد دادرسی (دفاع شکلی). گاه اراده در انجام یک عمل آیین دادرسی به جهتی از جهات مربوط بهاهلیت و سمت نقص دارد و گاه این اراده کامل است، ولی بروز و تسجیل آن بر روی یک سند در دادرسی ناقص است. براینمونه هنگامی که خواهان یا خوانده اهلیت ندارند یا شخصی که به نمایندگی اقدام نموده سمت یا اختیار ندارد در باطل بودن اعمالو اقدامات او نمیتوان تردید کرد و هنگامی که اراده واجد نقصی نیست و فقط بروز آن با رعایت قانون انجام نشده، باز ممکن استاز ضمانت اجرای بطلان دفاع کرد، ولی آیا اهمیت امور ماهوی ناظر به اراده و امور شکلی بروز اراده یکسان است؟ آیا نباید از جهتزمان طرح ایراد و تصحیح آن با اقدام بعدی میان این دو فرق قائل شد؟ آیا باید موارد نقص شکلی که در قانون برای آن ضمانتاجرا پیش بینی نگردیده را رها نمود؟

کلیدواژه ها:

دفاع ، ماهوی ، تقابل ، دادرسی ، مدنی