مقایسه تطبیقی درک انسان از طبیعت در مسکن تاریخی و آپارتمان در ایران

افزایش روز افزون ساخت آپارتمان ها در ایران باعث شده تا حضور این گونه ساختمان در بین ساختمان های آینده، انکار ناپذیر به نظراز آن یاد « فرهنگ آپارتمان نشینی » برسد.از سوی دیگر این گونه ساختمان، باعث به وجود آمدن فرهنگ جدیدی شده است که با عنوانمی شود.قسمتی از این تغییر فرهنگ،به دلیل تغییر نگرش و ارتباط ساکنین آپارتمان ها با عناصر طبیعی موجود در محیط می باشد.این مقاله در راستای بازشناسی گوشه ای از این تغییرات، با رویکرد پدیدار شناسی محیطی، به بازشناسی عناصر طبیعی موجود در محیط زندگی انسان پرداخته است و سپس با توصیف تعامل انسان با عناصر طبیعی در مسکن تاریخی و آپارتمان های امروزی ایران، به تجزیه وتحلیل این توصیفات و چگونگی ادارک مردم از عناصر طبیعی اطرافشان می پردازد. در این راستا،پس از بازشناسی و مقایسه اطوار حضور عناصر طبیعی(باد،آب،خورشید،حیوانات،خاک،آسمان و گیاهان و درختان )در خانه های تاریخی و آپارتمان ها، به مقایسه تفاوت ها و شباهت های اطوار حضور و درک این عناصر در مسکن گذشته و امروز توجه نمودهاست. این مقایسه نشان می دهد که انسان گذشته برای استفاده از عناصر طبیعی در محیط زندگی خود،همزمان به بعد مادی و معنایی آنها توجه داشته است ولی در آپارتمان ها بیشتر به حضور فیزیکی(جسمانی) این عناصر توجه می شود و این عناصر نمی توانند مانند سابق بر روح و روان مخاطبین آپارتمان نشین خود تاثیر گذار باشند

کلیدواژه ها:

خانه تاریخی ، آپارتمان ، عناصر طبیعی ، درک انسان