نقش سازمان های مردم نهاد (سمن) های گردشگری در توسعه حکمروایی و توانمندسازیجامعه محلی؛ مورد: روستاهای چهارمحال و بختیاری

صنعت گردشگری امروزه جزئی اصلی در تامین درآمد اکثر کشورها به حساب می آید و هر ساله تعداد بیشتری ازکشورها به اهمیت این صنعت پی برده و در این زمینه دست به سرمایه گذاری های کلانی می نمایند. مناطقروستایی به علت در اختیار داشتن درصد عظیمی از ویژگی های محیطی و فرهنگی زمینه مناسبی برای جذبگردشگر به حساب می آید . توسعه این صنعت در مناطق روستایی کشور یک فعالیت اقتصادی محسوب می گرددکه موجب ایجاد فرصت های شغلی جدید و افزایش شاغلین و سرانجام منجر به شتاب فزاینده در نوسازی وبهسازی ساختار اجتماعی اقتصادی روستا می گردد . این صنعت جدا از اشتغال زایی در این مناطق باعث ایجاد درآمد ارزی، شناسایی جاذبه های گردشگری، معرفی موسیقی، هنر، صنایع درستی و همچنین معرفی وحفظ سنتهای اصیل روستاییان می گردد. تشکل های غیر دولتی به عنوان راهکاری نو برای مشارکت بخشی مردم در تعیینسرنوشت خود از آن جهت در دنیای امروز اهمیت یافته اند که م ی توانند به عنوان حلقه واسط میان حکومت ها ومردم، عهده دار انتقال خواسته های ملت به سیستم حکومتی باشد. این سازمان ها در بخش توریسم روستایی میتواند علاوه بر متحول نمودن اقتصاد روستا به پایداری مناطق توریستی نیز توجه داشته باشند که این امر می تواندبا جلب نیروهای مردمی و محلی علاوه بر کاهش اثرات منفی توریسم به پایداری منابع طبیعی نیز توجه کند. اینتحقیق از نظر روش تو صیفی تحلیلی می باشد و با هدف توسعه سازمان های مردم نهاد در روستاهای استان چهارمحال و بختیاری جهت گسترش گردشگری روستایی و حکمروایی است

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، سازمان های مردم نهاد (سمن) ، روستا.