بررسی روایت شناختی عنصر زمان در راحه الصدور راوندی

چکیده در هر روایت داستانی، روایتگری جنبه ی اساسی و اولیه ی آن است که بازنمایی اشیا، مکان ها و جنبه های ایستای داستان و شخصیت ها از طریق آن صورت می گیرد. روایتگری ازجمله اصلی ترین مشخصه های داستان است؛ چه داستان تخیلی؛ چه واقعی؛ چه تاریخی. از ویژگی هایی مطرح در روایت گری، مساله ی زمان است که مورد توجه روایت شناسان مختلف قرار گرفته است. با توجه به اهمیت مساله زمان در روایات و همچنین ارزشمندی آثار تاریخی از جمله راحه الصدور راوندی، پژوهش مذکور سعی کرده ضمن شرح و بیان مساله زمان روایی، میزان مطابقت آن را با کتاب راحه الصدور که از برجسته ترین آثار ادبی و تاریخی است، مورد بررسی قرار دهد. بنابراین، این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی بعد از مطالعه این کتاب از جنبه های مختلف زمان در پاسخ به این سوال اساسی که در راحه الصدور راوندی تا چه میزان زمان روایی رعایت شده است؟ به این نتیجه دست یافته که در این کتاب، مولفه های زمانی به طور کامل حضور دارند، از تکنیک گذشته نگری، تا آینده نگری در مسیری درست حرکت کرده است از لحاظ تداوم، زمان همواره شتاب ثابتی ندارد؛ گاه روایت به صورت خلاصه، شتاب مثبت گرفته است؛ گاه هم با کند کردن زمان از طریق درنگ و نمایش صحنه، نظر خواننده را به مطالب جلب کرده است و به همین صورت از تمامی مولفه ها در درست ترین شکل هر رده است.

کلیدواژه ها:

کلیدواژگان: روایت ، روایتگری ، زمان روایی ، راحه الصدور.