اثر مدلسازی رفتار غیرخطی سازه بر منحنی شکنندگی قاب خمشی فولادی

مدلسازی رفتار غیرخطی المانهای سازه یکی از پارامترهای مهم ارزیابی شکنندگی قاب خمشی فولادی می باشد. مدلسازی غیرخطی المانهای سازه با دو روش پلاستیسیته گسترده و پلاستیسیته متمرکز صورت می گیرد. در روش پلاستیسیته گسترده المان به صورت فایبر و غیرخطی در نظر گرفته می شود در حالیکه در روش پلاستیسیته متمرکز المان به صورت الاستیک فرض می گردد و محل تشکیل مفصل در دو انتهای آن در نظر گرفته می شود. به این منظور، یک قاب خمشی فولادی ۶ طبقه با الگوریتم RUPSO که به صورت بهینه طراحی عملکردی شده است ، مدنظر می باشد. پس از محاسبه منحنی های شکنندگی ، نتایج نشان دهنده آن است که شکنندگی قاب خمشی با رفتار غیرخطی پلاستیسیته متمرکز نسبت به قاب خمشی با رفتار غیرخطی پلاستیسیته گستره بیشتر شده است .

کلیدواژه ها:

قاب خمشی فولادی ، طراحی بهینه عملکردی ، پلاستیسیته گسترده و متمرکز ، منحنی های شکنندگی