رابطه ذهنی سازی با نشانگان اضطراب اجتماعی درمیان دانشجویان: نقش میانجی آمیختگی شناختی

پژوهش حاضر به بررسی نقش واسطه ای آمیختگی شناختی در رابطه ذهنی سازی با نشانگان اضطراب اجتماعی در میاندانشجویان پرداخت. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود؛ که در آن روابط بین متغیرها در قالب مدل پیشنهادی پژوهشمورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش، همه دانشجویان تمام مقاطع دانشگاه شهیدبهشتی تهران در سال تحصیلی۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که از میان آنها ۳۰۱ نفر با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت آنلاین ابزارهای پژوهش رادریافت کرده و پاسخ دادند. ابزارهای پژوهش سیاهه هراس اجتماعی (SPI)، پرسشنامه ذهنی سازی (MZQ) و پرسشنامه آمیختگیشناختی (CFQ) بودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشاندادند که ذهنی سازی با اضطراب اجتماعی دارای رابطه معکوس و معنی دار است که میزان این رابطه برابر با ۴۹ / ۰ - است. آمیختگیشناختی با اضطراب اجتماعی دارای رابطه مستقیم و معنی دار است که میزان این رابطه برابر با ۵۵ / ۰ است. ذهنی سازی با آمیختگیشناختی دارای رابطه معکوس و معنی دار است که میزان این رابطه برابر با ۶۱ / ۰ - است. در ادامه برای بررسی اثرهای مستقیم وواسطه ای از روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که شاخصهای برازش مدل حاکی از برازش خوبآن است و تعیین اثر متغیر واسطه ای با استفاده از بوت استرپ نشان میداد که اثر غیرمستقیم متغیر ذهنی سازی بر نشانگاناضطراب اجتماعی از طریق واسطه مندی آمیختگی شناختی معنی دار است.

کلیدواژه ها:

آمیختگی شناختی ، اضطراب اجتماعی ، ذهنی سازی ، نقش میانجی