ارائهی مدل روابط رهبری فناورانه و نوآوری سبز با نقش واسطه ای مدیریت دانش سبز در میان معلمان مقطع دوم متوسطه شهر شیراز

دنیای مدرن امروز موجب افزایش آلودگی ها و مشکلات محیط زیستی و درنتیجه افزایش نگرانی دولت ها، سازمانهاو جامعه در رابطه با محیط زیست شده است (درویشی و همکاران، ۱۳۹۷) این نگرانی ها موجب شکل گیری مفهومجدیدی به نام «نوآوری سبز» شده است. نوآوری سبز، زیرمجموعه ای از نوآوری است که کیفیت زیست محیطی را توسعه میدهد و منابع را بهصورت بهینه مصرف می کند (ایسدرینگ، ۲۰۱۲)؛ به عبارت دیگرنوآوری سبز نوعی ازنوآوری است که به کاهش اثرات منفی محیط زیستی منجر می شود (شرما، ۲۰۰۰) این بدین معناست که هرگونهنوآوری باید سهمی در ارتقای کارایی محیط زیستی سازمان داشته باشد؛ مانند نوآوری در فرآیندهای تولید که موجبصرفه جویی در مصرف انرژی و منابع طبیعی، بهبود فرآیند بازیافت و یا کاهش آلودگی محیطی شود (نورالهی وهمکاران، ۲۰۱۹) بنابراین اهداف نوآوری سبز کاهش آلودگی، جلوگیری از اتلاف مواد، بهره وری انرژی، جایگزینیسوخت های تجدیدپذیر با سوخت های فسیلی و بازیافت است (حسام پور و همکاران، ۱۴۰۰). نوآوری سبز کاهش مصرفمنابع، کنترل ضایعات، ترویج بازیافت و کاهش آلودگی را به دنبال دارد. با استفاده از علم و فناوری محیط زیست،نوآوری سبز می تواند محصولات یا فرآیندهای جدیدی را بهبود بخشد یا ایجاد کند (تاهیر و همکاران ، ۲۰۲۱) همچنینمی تواند اثرات محیط زیستی عملیات یک سازمان را کاهش دهد (رحمان و همکاران، ۲۰۲۱) همچنین میتواند اثرات محیط زیستی عملیات یک سازمان را کاهش دهد (رحمان و همکاران، ۲۰۲۱).