تاثیر کاربرد کود زیستی و محلول پاشی اسید هیومیک بر ویژگی های فیزیولوژیک نهال های سرو خمرهای تحت رژیم های مختلف رطوبتی خاک

این مطالعه به بررسی اثرات کاربرد کود زیستی (مایکوریزا) و محلول پاشی اسید هیومیک بر ویژگی های فیزیولوژیک نهال های سرو خمره ای(Platycladus orientalis)تحت چهار سطح رطوبتی خاک (۸۰٪،۶۰٪،۴۰٪و۲۰٪ظرفیت زراعی) می پردازد. هدف این پژوهش شناسایی تیمارهای موثر برای بهبود واکنش های فیزیولوژیک این گونه تحت شرایط کمبود آب است. آزمایش به صورت طرح کامل تصادفی انجام شد و صفات فیزیولوژیک شامل کلروفیلa، کلروفیلb، کلروفیل کل و محتوای کاروتنوئیدها به همراه محتوای نسبی آب(RWC)در برگ اندازه گیری شد. بهبودهای قابل توجهی در این صفات فیزیولوژیک در نهال هایی که با کود زیستی و اسید هیومیک تیمار شده بودند، به ویژه در سطوح پایین تر رطوبت مشاهده شد. در ظرفیت زراعی۲۰٪، محتوای کلروفیلaبرابر با۰٫۲۵ میلی گرم بر گرم وزن تازه بود که در ظرفیت زراعی۸۰٪به۰٫۴۴میلی گرم بر گرم افزایش یافت. به طور مشابه، کلروفیلbاز۰٫۴۵ میلی گرم بر گرم در۲۰٪به۰٫۷۸میلی گرم بر گرم در۸۰٪افزایش یافت. سطح کاروتنوئیدها در ظرفیت زراعی۲۰٪کمترین مقدار (۰٫۰۸میلیگرم بر گرم) و در ظرفیت زراعی۸۰٪بیشترین مقدار (۰٫۰۵میلیگرم بر گرم) بود. محتوای کل کلروفیل در ۲۰٪ظرفیت زراعی۰٫۵۳میلیگرم بر گرم وزن ترو در۸۰٪ظرفیت زراعی۰٫۹۳میلی گرم بر گرم بود. تیمارهای اسید هیومیک (H۱)محتوای کل کلروفیل را به۰٫۸۱میلی گرم بر گرم وزن تازه افزایش دادند، در حالی که تیمار کود زیستی(M۱)این مقدار را به۰٫۷۷میلی گرم بر گرم رساند. از نظر محتوای نسبی آب، نهال ها در رطوبت۸۰٪محتوای آب نسبی برگ۷۶٫۸۶٪داشتند که به طور قابل توجهی بیشتر از نهال های رطوبت۲۰٪بود که محتوای آب نسبی۶۸٫۱۹٪داشتند. این نتایج نشان می دهد که کاربرد کود زیستی و اسید هیومیک به طور قابل توجهی عملکرد فیزیولوژیکP. orientalisرا تحت تنش آبی بهبود می بخشد و راهکارهای ملی برای پروژه های جنگل کاری و فضای سبز شهری در مناطق خشک ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

اسید هیومیک ، تنش خشکی ، سرو خمره ای ، کاروتنوئیدها ، کود زیستی ، محتوای کلروفیل ، محتوای نسبی آب ، ویژگی های فیزیولوژیک