بررسی دو وجهی بودن پارک حاشیه از منظر اقتصاد سیاسی و ارتقاءسیستم حمل و نقل شهری

در عصر حاظر شهرها گسترش لحظه ای را چه در بعد کالبدی و چه جمعیتی تجربه می نمایند، افزایش کمی حوزه های مختلف، سبب اغتشاش های متنوع در بستر شهر می گردد که ماحصل آن کاهش آرامش روانی و ایجاد تنش برای شهروندان است، معابر به مثابه رگ در وجود پویای انسان می باشند و عدم پویایی در رگ ها سبب غروب و نابودیست، حال پارک های حاشیه ای با جابجایی های انحرافی از مسیر اصلی تردد سبب اغتشاش های ترافیکی می گردد. پارک های حاشیه ای با فلسفه پارک موقت و لحظه ای جهت افراد جذب شده به واسطه کاربری های جاذب اتفاق می افتد ولیکن در شرایط فعلی هم معنای استفاده کنندگان تغییر پیدا کرده و هم زمانبندی استفاده از آن، بالغ بر ۷۰ الی ۸۰ درصد کاسبین و ساکنان از امتیاز پارک حاشیه ای استفاده می کنند. که به طور کلی معنای تعریفی جهت پارک حاشیه ای را مورد زوال قرار داده است لاکن در جهت رفع این معضل، شهرداری به عنوان مدیریت شهری می تواند از اختیارات خود در چارچوب ضوابط بهره برده و با وضع عوارض ریالی، حجم استفاده کنندگان را به سمت شهروندان غیر(جدا از ساکنین و کاسبین) و جمعیت جذب شده توسط کاربری های محور تغییر دهد و به نوعی علاوه بر معنا بخشیدن به پارک حاشیه ای برابر رسالت ابتدایی آن در حوزه درآمد پایدار نیز به درآمد نسبتا پایدار دست پیدا نمایند.

کلیدواژه ها:

پارک حاشیه ای ، عوارض ریالی ، درآمد پایدار