رحم مصنوعی در فقه مذاهب و حقوق ایران

همگام با پیشرفت جوامع بشری از لحاظ تکنولوژی و ظهور دستاوردهای نو در قلمرو علوم تجربی ، مسائل و موضوعات پیچیده و نوین فقهی و حقوقی نیز پدیدار گردیده ، از این رو راه حل های مناسب خویش را می طلبد . مداخله شخص ثالث در تولید مثل مصنوعی انسان که در سایه پیشرفت های عظیم علمی و با بهره گیری از اسپرم و تخمک ،امکان پذیر گردیده ، باعث بروز مباحث جدیدی در حوزه فقه و حقوق شده است .فقه امامیه با برخورداری از اصل »اجتهاد«، توانایی رویارویی با مسائل نوپیدا و ارائه بهترین راه حل ها را داراست .»تلقیح مصنوعی « نیز یکی از مسائل مستحدثه است که پیشرفت دانش پزشکی آن را به عرصه فقه و حقوق کشانده و برای آن موضوع سازی کرده است . از آن جا که قوانین و مقررات حقوقی ما ،بر اساس اصل چهارم ق .ا ،ریشه در احکام اسلام دارد ،بنابراین مجالس قانون گذاری نمی توانند بدون بهره مندی از آراء فقها ،به قانون گذاری بپردازند .این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و با هدف رحم مصنوعی در فقه مذاهب و حقوق ایران نگارش شده است.نتایج نشان می دهند که بر اساس نظرات اکثر فقها،تلقیح مصنوعی بین زن و شوهر به شرط پرهیز از مقدمات حرام جایز است و پس از مرگ هر یک زوجیت باقی بوده و تلقیح تا زمان انقضای عده جایز است و انتقال اسپرم بیگانه به رحم زن حرام است و طفل ،ملحق به صاحب نطفه و تخمک است و آثار حقوقی بر آن بار می شود .

کلیدواژه ها:

تلقیح مصنوعی ، نطفه ، الحاق نسب ، قانون ، آراء فقهاء