نقش های والدین در آموزش و پرورش دانش آموزان نابینا(مقطع متوسطه )، بر اساس رویکرد پدیدار شناسی

تعامل والدین با فرزندان دارای آسیب بینایی خود، درهر دوره ی رشدی کیفیت و الزامات جدیدی می یابد، و بر شیوه ی مواجهه ی افراد دچار مشکلات دیداری، با چالش ها و چشم اندازه ای آن دوره از زندگی بسیار موثر است . در مقطع متوسطه مواردی نظیر بلوغ، دشوارتر شدن و جدیتر شدن آموزشها، فقدان برابری آموزشی ، محدودیت در امکانات و قرارگیری در معرض انتخابهای بلندمدت شغلی و تحصیلی ، دانش آموزان نابینا و والدین آنها را دچار سردرگمی می کند. این پژوهش با استفاده از طرح کیفی از نوع پدیدار شناسی ، با هدف کاوش در تجربیات زیسته والدین ، در امور تحصیلی فرزندان نابینای خود، که مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه در ایران هستند، انجام شد. شرکت کنندگان، ۳ نفر از والدین دانش آموزان نابینا مقطع متوسطه بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و با مصاحبه ی نیمه ساختاریافته مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات حاصل از مصاحبه ها در قالب ۵ مضمون اصلی که مشتمل بر: توجه به مهارت ها وملزومات پیشرفت تحصیلی افراد نابینا، آماده سازی برای ورود به مدارس عادی، کمک به اجتماعی تر شدن فرزند، عوامل موثر بر کیفیت ایفای نقش والدین و خطاهای والدین در فرایند آموزش و پرورش دانش آموزان نابینا، بودند و نیز، ۲۱ مضمون فرعی سازماندهی شد.

کلیدواژه ها:

والدین دانش آموزان نابینا ، دانش آموزان نابینا مقطع متوسطه ، آموزش و پرورش دانش آموزان نابینا ، پدیدارشناسی