مداخله موثر در پرخاشگری دانش آموزان دارای والدین در معرض طلاق: مطالعه موردی دانش آموز کلاس دهم متوسطه دوم برای تشخیص زمینه های بروز و راهکارهای مداخله موثر

هدف پژوهش حاضر تبیین سیستم های ناکارآمد خانواده و تاثیر آن بر بروز پرخاشگری در کودکان است که با قصد یافتن راهکارهای موثر متمرکز بر سیستم خانواده صورت گرفته است تا بتواند به کاهش یا رفع مشکل آیدا دانش آموز کلاس دهم مدرسه فرزانگان کنگان که به علت داشتن والدین در معرض طلاق دچار پرخاشگری شده، کمک نماید. برای تحقق این هدف از روش پدیدارشناختی و تحلیل توصیفی استفاده شده است . برای جمع آوری و فهم تجربه پرخاشگری آیدا، از رویکرد پدیدارشناختی مکس فن منن ، روش مصاحبه پدیدارشناختی هرمنوتیکی و روش تفسیر از طریق مکالمه استفاده شد و برای تبیین ساختارها، مرزها و ترازهایی که باعث ناکارآمدی سیستم خانوده شدهاند از روش تحلیل توصیفی استفاده گردید تا بتوان راهکارهایی برای مداخله موثر، متمرکز بر سیستم خانواده، برای رفع پرخاشگری در کودکان ارائه کرد. یافته پژوهش حاکی از این است که ساختارهای ناکارآمد خانواده مانند وجود بی توجهی والدین ، سوءاستفاده والدین از قدرت تنبیه خود و الگوبرداری منفی ، طلاق و در هم تنیدگی ، بیگانگی و رهاشدن عاطفی ، ویژگی های فردی در خانواده، زمینه های اکولوژیکی ، زمینه های اجتماعی و فرهنگی ، تنبیه بدنی ، پرخاشگری کلامی در خانواده، می توان باعث شود پرخاشگری در کودکان به عنوان یک ویژگی شخصیتی شکل بگیرد که برای رفع مسئله پرخاشگری آیدا که به دلیل پرخشگرانه بودن محیط خانواده وی در هنگام طلاق والدین در آیدا ایجاد شده بود، پیگیریهایی از سوی مشاور مدرسه برای ایجاد جلسات مشاوره فردی و گروهی ، توانمندسازی خانواده، پیوند خانواده و جامعه و آموزش حل مسئله به خانواده آیدا انجام دادم در نهایت این امر موجب گردید والدین به دلیل آگاهی یافتن از پیامدهای طلاق بر آیدا و اگاهی یافتن از آسیب های روانی که برای آیدا ایجاد شده است از روش حل مسئله برای حل اختلافات خود استفاده نمایند و با شرکت مداوم در جلسات گروهی و فردی مشاوره سعی کنند از جدایی جلوگیری شود.

کلیدواژه ها:

ساختارها ، مرزها و ترازهای ناکارآمد ، مطالعه مورد ، پرخاشگری در کودکان طلاق