تاثیر هشت هفته تمرین در آب با و بدون استفاده از کینزیوتیپ بصورت موقت و طولانی مدت بردرد، ناتوانی و تعادل ناپایدار در زنان مبتلا به سندروم پتلوفمورال

سندروم پتلوفمورال از شایع ترین مشکلات زانوی افراد جوان و فعال به ویژه زنان می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین درآب با و بدون استفاده ازکینزیوتیپ به صورت آنی و طولانی مدت بر ناتوانی و تعادل ناپایدار زنان مبتلا به سندروم پتلوفمورال بود. پس از ارزیابی های اولیه ، تعداد ۴۵ نفر زن مبتلا به عنوان نمونه آماری انتخاب و تصادفا در سه گروه تمرین درمانی درآب بدون کینزیوتیپ تمرین درمانی در آب با کینزیوتیپ موقتی و تمرین درمانی درآب باکینزیوتیپ طولانی مدت قرارگرفتند. نتایج آنواییک راهه نشان داد بین اختلاف میانگین های پیش آزمون-پس -آزمون در فاکتورهای ناتوانی و تعادل ناپایدار، سه گروه تفاوت معناداری وجود ندارد ولی نتایج آزمون زوجی بین پیش آزمون و پس آزمون هر دو فاکتورکاهش ناتوانی (۰۰۰۱/۰(P= و در خصوص متغیر تعادل ناپایدار در سطح ۸، تعادل در هر سه جهت کلی ، قدامی خلفی و داخلی خارجی (۰۰۰۱/۰)PAP=،)۰۰۰۱/۰(POA= و (۰۰۰۱/۰(PML= بهبودی معناداری در سه گروه آب درمانی نشان داد. اگر چه اختلاف میانگین های پیش آزمونپس آزمون بین سه گروه تفاوت معناداری را نشان نداد، اما تفاوت موجود در میانگین های پیش آزمونپس آزمون گروه ها نشان داد که انجام تمرینات در آب با کینزیوتیپ بر تعادل ناپایدار و عملکرد حرکتی افراد مبتلا، تاثیرکلینیکی بیشتری نسبت به انجام تمرینات در آب بدونکینزیوتیپ دارد. بنابراین احتمالا انجام حرکت درمانی در آب با کینزیوتیپ می تواند به عنوان روش موثرتری در درمان مبتلایان به سندروم پتلوفمورال توصیه شود.

کلیدواژه ها:

سندرومپتلوفمورال ، آبدرمانی ، کینزیوتیپ ، تعادل