سیاستها و راهبردهای حفاظت از حیات وحش در گردشگری ورزشی صید و شکار

گردشگری شکار و ماهیگیری مدت هاست که فعالیتهای محبوبی در سراسر جهان بوده است که هم به عنوان فعالیت تفریحی و هم منبع حیاتی برای تامین غذا به ویژه در مناطق روستایی بوده است. با این حال، امروزه شیوه های شکار ناپایدار و تجارت بی رویه شکار به طور فزاینده ای جمعیت حیات وحش را تهدید میکند. این مطالعه به بررسی سیاستها و استراتژیهای لازم برای حفاظت از حیات وحش در زمینه شکار صید و شکار می پردازد. پژوهش حاضر کاربردی بوده و با توجه به جدید بودن حوزه پژوهش و نبود مطالعه ای جامع درباره گردشگری صید و شکار پژوهش حاضر با رویکردی آمیخته انجام شد. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات ابتدا تحلیل محتوای اسناد بالا دستی و مقالات مرتبط در این زمینه استفاده شد و در مرحله بعد برای اشباع نظری و تایید اطلاعات بدست آمده از نظر متخصصان نیز بهره گرفته شد. تحلیل اسناد بالادستی و مقالات مرتبط نشان میدهد که سیاستهای فعلی در حوزه گردشگری صید و شکار در ایران بیشتر بر جنبه های اقتصادی و درآمدزایی متمرکز بوده و کمتر به ابعاد زیست محیطی و حفاظتی توجه شده است. همچنین فقدان نظارت کافی بر فعالیتهای شکار و ماهیگیری و نبود سامانه اطلاعاتی جامع از جمعیت گونه های حیوانی، از جمله چالش های اصلی در این حوزه است. از سوی دیگر نتایج حاصل از مصاحبه با متخصصان نشان میدهد که جامعه محلی نقش مهمی در حفاظت از حیات وحش ایفا میکند و مشارکت جوامع محلی در طراحی و اجرای برنامه های حفاظتی میتواند اثر بخشی این برنامه ها را افزایش دهد.