پیامدهای اجرای برنامه درسی مبتنی بر فناوری واقعیت افزوده در نظام آموزش ابتدایی

هدف اصلی پژوهش حاضر، پیامدهای اجرای برنامه درسی مبتنی بر فناوری واقعیت افزوده در نظام آموزش ابتدایی ایران است . روش پژوهش حاضر از نوع کیفی است که با استفاده از روش تحلیل مضمون و به شیوه استقرائی ، پیامدهای اجرای فناوری واقعیت افزوده در برنامه درسی شناسایی و استخراج شدند. جامعه آماری پژوهش ، متخصصان و صاحب نظران برنامه درسی و کارشناسان و متخصصان تکنولوژی آموزشی و معلمان مراکز مختلف آموزشی کشور بودند که بر اساس نمونه گیری هدفمند ۱۸ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش ، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود که تا حد اشباع ادامه یافت . در نهایت شبکه مضامین با استفاده از روش آتریاد - استرلینگ کدگذاری ، تحلیل و ترسیم شد. به منظور بررسی روایی و پایایی این پژوهش ، از روش ارزیابی گوبا و لینکلن (۱۹۸۹) استفاده شد. بدین منظور، چهار معیار: ۱- مقبولبودن ۲- تائیدپذیری ۳ اطمینانپذیری ۴ انتقالپذیری برای ارزیابی مدنظر قرار گرفت . از منابع مکمل با مراجعه به تحقیقات علمی و مقالات و کتابهای مختلف درباره موضوع پژوهش جهت غنای داده ها و افزایش اعتبار آنها مورد استفاده قرار گرفت . پس از کدگذاری و تحلیل دادههای مصاحبه ، تعداد ۴۲ مضمون پایه استخراج شد. از این مضامین پایه تعداد ۱۴مضمون سازماندهنده و در نهایت ۷ مضمون فراگیر که شکل دهنده پیامدهای اجرای برنامه درسی مبتنی بر فناوری واقعیت افزوده بودند، شناسایی و استخراج شدند.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، واقعیت افزوده ، آموزش ابتدایی