بررسی آیین تصوف و چله نشینی در عرفان اسلامی

تصوف آیینی است که از قرون اولیه ی صدر اسلام در بین پیروان این دین آسمانی پیدا شد عده ای از مسلمانان بیش از آنکه متوجه دنیا و لذتها و خوشی های آن باشند به باطن و کشف حقیقت از راه گوشه نشینی و کناره گیری از دنیا توجه می نمایند. این گروه که اغلب لباسهای پشمی (صوف) میپوشند از همان ابتدا به نام صوفیان شناخته شدند این گروه که روشی تازه را در دینداری بنا نهاده بودند برای طریقهی خود از همان ابتدا آدابی ترتیب داده بودند که یکی از آنها چله نشینی بود و چله نشینی هم یعنی چهل روزی که صوفی یا سالک از مظاهر دنیوی دوستان و خانواده خود را دور می کند و در گوشه ای با زاویه ای با خانقاهی گوشه نشینی اختیار می نماید. در این مقاله در اندازهی مجال کلام به شرح و توضیح این دو مقوله می پردازیم.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، تصوف چله نشینی ، دین اسلام