نقد روانکاوانه حکایت دوم از باب ششم گلستان سعدی

حکایت پیرمرد و دختر جوان در گلستان سعدی، داستانی کوتاه اما پرمغز است که به ظرافت ، تناقضات و پیچیدگی های روابط انسانی ، به خصوص در حوزه عشق و ازدواج، می پردازد. در این داستان، پیرمردی شیفته دختری جوان می شود و برای جلب توجه او، به تمجید از خود و نکوهش جوانان می پردازد. او با ظرافت سعی می کند دختر را متقاعد کند که پیری او حامل تجربه ، پختگی و مهربانی است ، در حالی که جوانان خام، خودخواه و غیرقابل اعتماد هستند. اما واکنش دختر جوان، انتظارات پیرمرد را بر باد می دهد. او در پاسخ به صحبت های پیرمرد، حکایتی از قابله خود نقل می کند که می گوید "زن جوان را اگر تیری در پهلو نشیند به که پیری." این سخن ، پیرمرد را از عمق وجود تکان می دهد و تناقض عمیقی را در او آشکار می کند. ازیک سو، او خواهان عشق و همراهی دختر جوان است ، و از سوی دیگر، از ناتوانی ها و محدودیت های سنی خود آگاه است . در نهایت ، دختر جوان با مردی جوان، "تند و ترشروی تهی دست بدخوی" ازدواج می کند، و پیرمرد ناگزیر به پذیرش سرنوشت خود می شود. این مقاله با شیوه توصیفی -تحلیلی به کمک روش کتابخانه ای به نقد روانکاوانه این حکایت می پردازد.

کلیدواژه ها:

سعدی ، نقد ادبی ، نقد روانکاوانه