گریزی بر پاره ای از کولی واره های سیمین بهبهانی

سیمین بهبهانی با ایجاد نوآوری هایی در غزلسرایی ، دارای رویکردی ابتکاری در شعر معاصر است . در شعر وی حرکتی تدریجی در مسیر نوگرایی و تحول دیده می شود. اگرچه در نخستین مجموعه های وی قالب چهارپاره نمود بیشتری دارد، اما تکیه شعر وی بر قالب غزل است و نوآوری های وی در این قالب بیشتر اعمال شده است . درواقع می توان گفت که مسیر شعر او در دوره حیات شاعری تحولاتی را از سر گذرانده است . چراکه در دفاتر ابتدایی شعر و ی ردپایی تحت تاثیر قدما در مضمون،زبان،گزینش واژگان و همچنین اوزان شعر دیده می شود .اما هرچه به جلو پیش برویم اثر این ردپا کمرنگ تر می شود تا جایی که در دوره دوم حیات شاعری وی تلاش او برای ایجاد طرحی نو در غزل مثمر ثمر واقع می شود. افزون برآن سیمین بهبهانی در دوره دوم حیات شاعری خود، شگرد های نسبتایکسانی را در اشعار خود به کار برده است . شگرد هایی چون: ترکیب سازی بدیع ، هنجارگریزی نحوی، نمادپردازی و مهم تر از همه ، تحولی در اوزان که به وضوح در دفاتر شعری اخیر وی مشاهده می شود. نوشتار پیش رو درپی تحلیل و بررسی پارهای از اشعار کتاب" کولی و نامه و عشق " است . کولی واره های این کتاب تصویری از همه زنان ایرانی است . زنانی که از ارزش های خود آگاهی دارند و در قید و بند جنسیت قرار نمی گیرند.شاعر با استفاده از نماد بدیع کولی ، تصویری از زن ایرانی را ارائه می دهد و کولی ساخته شده ذهن خود را درشعر بازآفرینی می کند.

کلیدواژه ها:

سیمین بهبهانی ، کولی واره ، غزل معاصر