بررسی تاثیر زانوبند هیبریدی بر ترس از حرکت/آسیب مجدد، حس موقعیت مفصل و توانایی سازگاری با آسیب پس از پارگی حاد لیگامان صلیبی قدامی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

اهداف: پس از پارگی لیگامان صلیبی قدامی، بیماران سازگار با آسیب نسبت به افراد ناسازگار با آسیب کنترل عصبی-عضلانی بهتر و ترس از حرکت/ آسیب مجدد کمتری دارند. استفاده از زانوبند می­تواند ثبات مکانیکی و حس عمقی را بعد از آسیب بهبود بخشد. هدف این مطالعه تعیین اثر استفاده از زانوبند هیبریدی در پارگی حاد لیگامان صلیبی قدامی بر توانایی سازگاری با آسیب، ترس از حرکت/ آسیب مجدد و حس موقعیت مفصل می­باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۳۰ فرد مبتلا به پارگی حاد لیگامان صلیبی قدامی در دو گروه آزمون (سن: ۶/۷±۲۹/۷، زمان سپری شده از آسیب: ۲۰/۷±۳۷/۷ روز) و کنترل (سن: ۷/۰±۲۷/۸، زمان سپری شده از آسیب: ۰/۳±۴۸/۲۱روز) قرار گرفتند. روش نمونه­گیری غیر احتمالی ساده از جامعه در دسترس بود که به صورت تصادفی با استفاده از بلوک­های جایگشتی (چهار بلوک چهارتایی) در دو گروه کنترل و مداخله تخصیص یافتند. گروه آزمون به مدت ۴ هفته زانوبند هیبریدی را به هنگام فعالیت های روزمره به مدت ۴ ساعت در روز به همراه فیزیوتراپی متداول این گروه از بیماران استفاده کردند. برنامه فیزیوتراپی شامل افزایش دامنه حرکتی زانو، کاهش ادم و تمرینات تقویتی عضلات چهار سر ران و همسترینگ بود که به صورت یکسان و توسط یک درمانگر باتجربه برای هر دو گروه در ۱۰ جلسه انجام شد. پس از چهار هفته، سازگاری با آسیب با انجام تست غربالگری، ترس از حرکت/آسیب مجدد توسط مقیاس تمپا (TSK-۱۱) و حس عمقی توسط ارزیابی حس موقعیت مفصل با دستگاه داینامومتر بایودکس مورد سنجش قرار گرفت. برای ارزیابی متغیرها آنالیز واریانس درون - بین گروهی ترکیبی با استفاده از نسخه ۲۲ نرم افزار SPSS و با سطح معنی داری ۰/۰۵ انجام شد. یافته ها: پس از سپری شدن مدت مداخله، هفت فرد در گروه آزمون (۵۳/۸ ٪) و سه فرد در گروه کنترل (۲۳/۱ ٪) بر مبنای تست غربالگری تشخیص سازگاری، سازگار با آسیب بودند. با این حال، تفاوت بین دو گروه معنادار نبود. در مورد حس موقعیت مفصل، گروه آزمایش انحراف کمتری از زاویه هدف (۱/۵۵ ± ۳/۲۲) نسبت به گروه کنترل (۱/۷۰ ± ۶/۳۲) داشتند (۰/۰۰۱>p). نمره پرسشنامه تمپا پس از مداخله (مقایسه قبل و بعد) در هر دو گروه بهتر شد (۰/۰۰۱ < p ) بدون اینکه تفاوت معناداری بین آن­ها بعد از مداخله وجود داشته باشد. نتیجه گیری: استفاده از زانوبند هیبریدی پس از آسیب حاد لیگامان صلیبی قدامی می­تواند سبب افزایش حس عمقی شده و امکان سازگاری با آسیب را در این گروه افزایش و نیاز به انجام جراحی بازسازی لیگامانی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

ACL Injury ، Fear of Movement ، Orthosis ، Knee ، Position Sense ، Coping skill ، آسیب لیگامان صلیبی قدامی ، ترس از حرکت ، ارتوز ، زانو ، حس موقعیت ، مهارت سازگاری