کیفیت زندگی کاری پرستاران شاغل در بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی: یک مطالعه مقطعی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 79

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_REHA-25-4_007

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1403

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: پرستاران در شرایط سختی چون محرومیت از خواب، استرس شغلی و مسئولیتهای متعدد قرار دارند. با توجه به نقش مهم پرستاران در درمان بیماران و تامین سلامت آنها، پرداختن به موضوعاتی مانند کیفیت زندگی کاری مورد توجه قرار گرفته است . مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی کاری در بیمارستانهای دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی انجام شد. روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر بر روی ۳۱۳ پرستار شاغل در بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی و به صورت نمونه گیری تصادفی ساده در سال ۱۴۰۱ انجام شد. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری ریچارد والتون (۱۹۷۳) در این مطالعه استفاده شد. معیار ورود به مطالعه شامل پرستاران دارای مدرک کارشناسی و بالاتر بود. داده ها با  شاخص های توصیفی و آمارهای تحلیلی تی تست، ANOVA و رگرسیون  با استفاده از نرم افزار SPSS۲۳ انجام شد. یافته ها: : بیش از نیمی از پرستاران شرکت کننده در مطالعه (۴/۵۳ درصد) مرد بوده اند. ۴۵ درصد شرکت کنندگان بین ۳۱ تا ۴۰ سال سن داشته اند. ۵/۷۲ درصد شرکت کنندگان متاهل و سطح تحصیلات ۶/۷۷ درصد پرستاران کارشناسی بوده است. در مجموع ۸۴ درصد پرستاران در دو بیمارستان رازی و رفیده کیفیت زندگی کاری خود را متوسط و رو به پایین توصیف نمودند. بیشترین میانگین نمره کیفیت زندگی کاری در بیمارستان رفیده مربوط به حوزه وحدت و انسجام به میزان ۹۴/۲ و در بیمارستان رازی مربوط به حوزه وابستگی اجتماعی ۲/۶۱ بود. کمترین میانگین نمره در هر دو بیمارستان رفیده و رازی مربوط به حوزه پرداخت منصفانه بود (۷۱/۱ و ۷۲/۲). بین کیفیت زندگی کاری با تاهل و بیمارستان محل اشتغال ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (p< ۰/۰۰۱). وضعیت تاهل و بیمارستان محل اشتغال موثری ترین عوامل در پیش بینی کیفیت زندگی کاری پرستاران بودند. بحث و نتیجه گیری: کیفیت زندگی کاری پرستاران در دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی در حد متوسط و رو به پایین قرارداشت. از آنجا که نتایج ناشی از سطوح پایین کیفیت زندگی کاری با بهره وری و عملکرد پرستاران ارتباط دارد، مدیران ارشد حوزه سلامت می بایست جهت تدوین راهکارها و برنامه های راهبردی مناسب نظیر ایجاد انگیزش به ارتقاء کیفیت زندگی پرستاران کمک نماید و از این طریق دستیابی به اهداف سازمانی را تسهیل نماید.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

Seyedeh Mahboobeh Hosseini Zare

University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.

Jafar Babapour

University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.

Seyedeh Masoumeh Hosseini Zare

Sabzevar University of Medical Sciences, Sabzevar, Iran.

Ahmad Siar Sadr

Deputy of Research and Technology, Sharif University of Technology, Tehran, Iran.

Maryam Sadat Hosseini

Eagle Analytical Services, R;D department, Houston, TX, ۷۷۰۰۴, USA.

Bijan Khorasani

University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.