بررسی تغییرات مکانی و زمانی کیفیت منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت ارسنجان)

در ایران یکی از مهم ترین منابع تامین آب، آب زیرزمینی است. در طی سال های اخیر، بیشترین میزان افت سطح آب زیرزمینی در ایران، مربوط به حوضه آبریز بختگان- مهارلو بوده است؛ که در بین دشت های این حوضه، ارسنجان بیشترین افت سالانه را دارد. با توجه به میزان متفاوت تر از سطح آب در سال های مختلف، روند تغییرات کیفیت آب در سال های مختلف نیز متفاوت می باشد؛ به همین علت، در این مطالعه سعی شده است به بررسی تغییرات مکانی و زمانی کیفیت منابع آب زیرزمینی دشت ارسنجان پرداخته شود. به منظور بررسی کیفیت آب زیرزمینی این دشت، شاخص کیفیت آب (WQI) محاسبه و سپس : نقشه پهنه بندی آن ترسیم گشت. طبق نتایج به دست آمده، کیفیت آب زیرزمینی دشت ارسنجان بر اساس دسته بندی های سازمان WHO، از سال ۱۳۸۶ تا سال ۱۳۹۷ در دسته های دوم و سوم یعنی خوب و بد قرار داشت؛ اما از سال ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۱ کیفیت آب بخش هایی از جنوب دشت ارسنجان کاهش پیدا کرده و در دسته چهارم (خیلی بد) قرار گرفته است؛ که ممکن است به دلیل نفوذ زبانه آب شور از دریاچه طشک به قسمت های جنوبی دشت ارسنجان باشد. در سال ۱۳۹۸، مقدار میانگین شاخص به اوج رسیده و پس از آن مجددا تا حدودی مقدار میانگین کاهش یافته که احتمالا به دلیل افزایش بارندگی ها در چند سال اخیر است.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، ارسنجان ، WQI